Burra! Erdhi momenti të rebeloheni nga tortura që masakron qindra viktima në të gjitha cepat e botës: shopping me zor.

Për shumë nga burrat, nuk ka gjë më të shpifur dhe më pak interesnate sesa të shoqërojnë partneren, gruan, të fejuarën nëpër dyqanet e veshjeve, të brendshmeve dhe artikujve për shtëpi, në të gjithë cepat e qytetit, në të vetmet ditë pushim. Dhe s’kanë faj që ndonjëherë përfundojnë edhe kështu.

Kur një burrë që është tërhequr me zor nga gruaja duke hyrë në dyqanin e tridhjetë, gjen një poltronë komode, i vetmi mendim që i vjen në kokë është të ulet aty e pastaj të shkojë në banjë.

Po ndonjëherë s’ka nevojë fare as për poltronë. Mjafton të ulen diku, sa për të shmpirë këmbët e lodhura.

Për fat, ka në këtë botë edhe njerëz të mire, që kanë krijuar ndonjë qoshe për të dremitur pak e për të lagur fytin të gjithë burrat e shkretë, që çdo të diel tërhiqen zvarrë nga grate, duke bërë kilometra të tërë nëpër dyqane e qendra tregtare.

Kur gruaja është në dhomën e provës për të provuar ato që ka zgjedhur (dhe nuk bëhet fjalë kurrë vetëm për një veshje), një tufë të përvuajturish presin të ezauruar, me shpresën se së shpejti tortura do marrë fund dhe ajo nuk do dalë nga dhoma e provës me buzë të varura: pfff, asnjëra s’më rinte mirë. Shkojmë më mirë te ai dyqani i parë.

Çdo herë që një burrë merret peng nga gruaja e tij e pashpirt drejt një qendre tregtare, reagimi është gjiithmonë i njëjtë: depresion dhe mërzitje ekstreme. Pasojat: gjumë i papritur, dhimbje koke e vazhdueshme, dëshirë e fortë për të qenë kudo tjetër (qoftë edhe në ferr), përveçse në një dyqan rrobash. Dhe kur kjo duket e pamundur, të paktën në disa minuta ëndërrim mund të shkojnë ku të duan.

Për të mos folur pastaj për sezonin u uljeve të çmimeve apo për blerjet e Krishtlindjeve e Vitit të Ri. Është makthi i çdo burri.
Si t’i ngushëllosh këta burra dhe t’u krijosh një botë paralele ku nuk ekziston shopping-u dhe mund ta shijojnë të dielën si zotëronj?