Nëpunës analfabetë?

Shpëtim e quajnë…  Kështu e thirrën babai dhe nëna në një ditë të zakonshme të vitit 1969. Kështu e thërrasin edhe sot kur kanë mbi shpinë barrën e madhe të viteve.

Shpëtim e thirrën… Dhe e shkruan, klasë pas klase, nga e para e fillores, tek e fundit e universitetit.

Shpëtim ishte e shkruar në gjendjen civile. Shpetim ia shkruan, mbi pasaportë…

Dy pikat, mbi germën e tretë, zanore e shqipes së Kongresit të Manastirit, ia morën, ia vodhën, ia hodhën, sheshmbeturinave, si të ishin… Pa erë, pa vlerë…

Për kaq, për dy pika mbi zanoren e tretë, askush nuk e vret mendjen, nuk flet, nuk thërret, nuk bërtet. Thjesht se ne shqiptarët jemi mësuar të na e shpërbëjnë emrin, dinjitetin, identitetin.

Pa dy pikat mbi germën e tretë zanore të alfabetit shqip të Manastirit Shpëtimi – Shpetim shkruar në pasaportë do të udhëtonte i qetë tërë jetën nëpër vendlindjen e tij…

Do të udhëtonte… sikur një ditë, tek dorëzonte dokumentet për rinovimin e letrave në njësinë bashkiake të Athinës nëpunësi të mos e kishte kthyer mbrapsht. Mbi pasaportën e tij mungonin dy pika mbi germën e tretë zanore.

Mbi certifikatën e tij ishin të pranishme dy pikat mbi germën e tretë zanore.

Nëpunësi nuk bënte prapa. Për të i dilnin përpara dy emra të ndryshëm, shkruar ndryshëm.

Koha nuk priste dhe heroi ynë u nis urgjent për në Tiranë…

U ngjit në katin e dytë të ndërtesës në krah të Ministrisë së Drejtësisë (!), trokiti në derën e gjendjes civile dhe pa prit përgjigje hyri brenda.

– Kam një hall, i tha nëpunëses. – Kam ardhur urgjent nga Greqia duke udhëtuar gjithë natën. Më duhet të kthehem me autobusin e mbrëmjes në mënyrë që nesër në mëngjes të paraqes dokumentet. Nuk ma pranojnë certifikatën e lindjes sepse emri im mbi pasaportë ndryshon nga ai mbi certifikatë. Në pasaportë e kanë shkruar Shpetim kurse në certifikatë Shpëtim. Më duhet patjetër një certifikatë me emrin Shpetim.

– Është e pamundur, – i thotë nëpunësja.- Kjo bëhet me vendim gjykate.

– Nuk kam kohë për tu sorollatur gjyqeve. Është tepër urgjente. Rrezikoj përzënien nga Greqia bashkë me gruan dhe fëmijët. Humbas punën…

– Po…- u mblodh nëpunësja përdredhë supesh

– Ta paguaj…

– Bën njëzetmijë lekë…

– Urdhëro pesëdhjetëmijë. Hallall i paç vetëm më çliro nga kjo barrë…

Mbi tavolinë hodhi një llapushë të madhe pesëmijë lekë-she nga ata të prerjeve të fundit.

Nëpunësja, pa kaluar as dhjetë sekonda, i dha në dorë certifikatën me firmë dhe vulë.

Shpetimi ndjeu në duar ngrohtësinë e letrës që sapo kishte bërë rrugë nga kompjuteri në printer dhe erën e bojës së vulës të gjendjes civile.

Zbriti shkallët dhe u fut në një qoshk për tu qetësuar me një birrë e dy qofte që i zbritën nga skara.

…

Shpetimi, i çliruar nga dy pikat mbi zanoren e tretë të shqipes së Kongresit të Manastirit prapë e ka një hall…

Vajza e tij e bukur me emër qiellor Rea nuk mund të udhëtojë të takohet me gjyshin dhe gjyshen veçse kur mblidhen e lidhin fjalën “për ditë të shënuara fetare” dy policët e dy vendeve, (apo dy ministrat e jashtëm) grekë e shqiptarë. Pasaporta e Reas së vogël dy vjeçe është shkruar me gabime toponimike.

E ka shkruar e njëjta administratë analfabete që ka marrë në dorë të bëjë pasaportat dhe letërnjoftimet e shqiptarëve…

…

Shënim: Rrëfenja është e vërtetë në tërë detajet e saj. Emri është i vërtetë, nuk është pasuar vetëm nga mbiemri.

Jam i sigurt se askush nuk do të dyshojë në të vërtetën e rrëfenjës. Secili mërgimtar e ka një tregim të kësaj përmase apo edhe i përmasave më të mëdha.

Jo vetëm në Greqi por edhe kudo ku punojnë e jetojnë shqiptarë me pasaportë shqiptare…

…Në Bruksel një vajze me emër të përveçëm në mërgatën shqiptare ia refuzuar nënshtetësinë vetëm për dy pika mbi zanoren e tretë.

Në pasaportë ishte shkruar vendlindja KUKES kurse në certifikatë KUKËS…

Deri kur në administratën e shtetit shqiptar do të gëlojnë nëpunës analfabetë?