Une e dua vendin tim dhe jam e gatshme te kontriboj pozitivisht dita dites per te. Mendoni se ka ardhur dita qe ta beni dhe ju kete?

Nga – Nilda Nika

Ndodhite e diteve te fundit me kane bere te reflektoj paksa per potencialin e qytetit ku kam lindur si dhe qytetit e shtetit ne te cilin jetoj. Pa pushim hasemi dita dites me shpehje te tipit ‘ky vend nuk behet’, ‘prej ketej duhet ikur nje ore e me pare’, ‘ketu nuk ja vlen barra qerane te investosh ne vlera humane dhe kapitale’ etj etj.

Me kenaqesi pranoj faktin qe jam nder te paktet prej bashkemoshatareve te mi qe nuk preferoj te largohem nga vendi im. Mund te duket shume idealizem dhe absurditet por mua me pelqen Shqiperia, Tirana, Berati, Shkodra, Korca etj etj. Me pelqejne shqiptaret sepse perpos shume karakteristikave negative, veseve dhe mendesive shume shpesh te gabuara, jane njerez te cilter, pozitive, mikprites dhe punetore.

Une jam nder ata njerez te cilet pohojne se’Shqiperia mund dhe do te behet’ edhe nese do t’i duhen 20, 50 apo 100 vjet. Keto jane etapa te procesit te evolimit te nje shteti i cili ka pak vite qe ka kaluar fazen e tranzicionit.

Mendoj se ajo qe na mungon ne shqiptareve eshte elementi i te menduarit pozitiv. Te bombarduar nga nje pafundesi mendimesh negative, ne nuk marrim guximin te punojme fort per vendin tone, harrojme ta promovojme ate dhe me e rendesishmja, harrojme te flasim mire per te mes nesh. Eshte shume e cuditshme ne fakt te degjosh miq te huaj te cilet teksa vijne per here te pare ose jo, me entuziazem shprehin vleresime nga me pozitivet per ne dhe na kujtojne shpesh here se Shqiperia ka potencial dhe mund ‘te behet’.

Te heqesh dore eshte zgjidhja me e lehte qe ti mund ti ofrosh vetes, ndersa perballja me veshtiresite mund te kerkoj shume mund, stres, lodhje dhe kosto gjithashtu. Por ama duhet te kujtojme ndjesine e fitores ndaj perballimit te nje veshtiresie…cfare ndjesie e mrekullueshme!

Te gjithe ne duhet te kontribojme si elemente individual dhe ne grup gjithashtu, per te zhdukur kete rene gri qe vertitet rreth e perqark Shqiperise sone te dashur. Dhe madje shpesh here nuk kerkohen gjera te medha per te sjell ndryshimin, mund te jete pafundesia e vazhdueshme e detajeve te vogla ajo qe mund te sjelli ndryshimin. Dua te them qe te gjithe ne duhet te ndihemi krenare per punen qe bejme cdo dite sepse ne menyre jo te vullnetshme apo vetedijshme, ne arrijme dhe i shtojme vlere vendit tone.

Arritjet personale nuk jane vetem personale, jane vlere e shtuar gjithashtu per shoqerine dhe vendin ne te cilin jetojme. Perse mos te sfidojme ne menyre te vazhdueshme veten dhe te vendosim objektiva te cilat shohin larg dhe lart? Perse te mos sfidojme te tjeret perreth te bejne dicka me te mire se ne, per te nxitur keshtu frymen e konkurences? Presioni qe konkurenca percjell, shoqerohet me evolim, e me pas evolimi personal do te vazhdoj efektin zinxhir, ate shoqeror, e keshtu me rradhe.