Ku ndryshon “çadra” nga djegia e mandateve

Ervis Iljazaj

Pasi la mandatet parlamentare, Partia Demokratike është akuzuar nga mazhoranca, por edhe nga një pjesë e opinionit publik për kthimin tek avazi i vjetër, atë të “çadrës” përpara zgjedhjeve parlamentare të vitit 2017, duke e shigjetuar opozitën se është e paaftë për të fituar zgjedhjet dhe kërkon pretekst për të marrë pushtet në tavolinë.

E megjithatë, të dyja këto aksione të Partisë Demokratike, edhe pse mund të ngjasojnë në pamje të parë, në të vërtetë janë aksione që u përkasin konteksteve totalisht të ndryshme.

Ngritja e “çadrës” nga ana e Partisë Demokratike ishte një veprim jo efikas, pa një kontekst politik që mund të justifikohej, dhe si i tillë një strategji e gabuar dhe e padrejtë. Ndërsa sot, djegia e mandateve nga ana e opozitës realizohet në një realitet të ndryshëm, i cili justifikon veprimin e saj, dhe si pasojë, aktin ekstrem të opozitës e bën më të besueshëm.

Së pari, parlamenti gjatë kohës së “çadrës” ishte një parlament që nuk kishte as më të voglin dyshim se ishte legjitim, pasi kishte dalë nga zgjedhjet e 2013-s, ku në qeveri ishte Partia Demokratike. Ndërsa në situatën e sotme, më së paku, ka dyshime të thella për shitblerjen e votave. Madje, dhe vetë kryeministri Rama ka pranuar publikisht se votat i kanë blerë të gjitha partitë. Në këtë kuptim, rezultati i ngushtë i 2017-s është bërë më shumë se i diskutueshëm. Përpara zgjedhjeve të 2017-s, Partia Demokratike ndërmori një akt radikal duke u bazuar te një krim i presupozuar, apo ex-ante, i cili e bënte aksionin e saj jo fort të drejtë, dhe pa një logjikë politike. Mirëpo, mbas zgjedhjeve të 2017-s kanë dalë disa indicie që rezultatin e 2017-s të paktën e bëjnë të dyshimtë. Në këtë kuptim, kërkesa e opozitës dhe aksioni i saj është legjitim.

Së dyti, periudha e “çadrës” ishte e njëjta me aprovimin e ligjeve organike të reformës në drejtësi, gjë e cila e la Partinë Demokratike jashtë këtij procesi, në dëm të saj, dhe ndoshta dhe në dëm të vetë reformës në drejtësi. Fakti që Partia Demokratike nuk ishte pjesëmarrëse në atë proces, bëri që reforma në drejtësi të sulmohej prej saj gjatë gjithë kësaj kohe, dhe si e tillë e papranueshme në mënyrë të gjerë. Me gjithë vështirësitë dhe dyshimet, reforma në drejtësi arriti që të gjejë rrugën e saj. Kështu që, për ta bërë zbatimin e saj dhe për të mos e cenuar edhe më shumë, kërkesa e Partisë Demokratike për një qeveri tranzitore do të ndihmonte zbatueshmërinë të pandikuar nga një palë apo nga një tjetër. Që reforma në drejtësi të ketë rezultat, padyshim që vazhdimësia e saj kërkon që palët politike të rrinë larg prej saj për një kohë të caktuar.

Së treti, kërkesa e opozitës gjatë kohës së “çadrës” për një qeveri teknike ishte dhe rezultoi jo efikase për të eliminuar shitblerjen e votave. Ajo ishte më tepër një marrëveshje që u interesoi thjesht dy liderëve dhe jo interesit publik. Prandaj, kërkesa e opozitës sot për një qeveri tranzitore, shkon përtej një qeverie teknike vetëm dy javë përpara zgjedhjeve. Por është një kërkesë që kërkon të zhvillojë njëherë e mirë zgjedhje të lira dhe të pakontestueshme, që në mënyrë absurde nuk kemi arritur ende t’i zhvillojmë në këto 30 vite. Nëse vërtet opozita këtë kërkesë e ka për të arritur këtë qëllim, atëherë, ajo vetëm duhet mbështetur dhe përshëndetur. Nëse Shqipëria sot do të kishte një sistem drejtësie të besueshëm, kërkesa e opozitës do të dukej absurde. Duke qenë se nuk e kemi një të tillë që të shqyrtojë të gjitha akuzat e opozitës për rezultatin e zgjedhjeve, veprimi i saj për të shkuar në zgjedhje në kushte neutrale merr kuptim. Po të shtosh këtu dhe ngërçin e qeverisjes që mazhoranca ka treguar pas zgjedhjeve të 2017-s, ku praktikisht nuk qeveriset më, por vetëm vazhdohet për inerci, në dëm të ekonomisë shqiptare dhe zhvillimit të saj, atëherë për të zhbllokuar të gjithë këtë situatë lipset me patjetër një rifillim nga e para.

Për të gjitha këto arsye, “çadra” e Partisë Demokratike ishte në dëm të saj dhe të interesit publik, djegia e mandateve për qëllimet e shprehura është në interes të saj dhe në interesin publik shqiptar. /Gazeta Liberale