Hipokrizia e shoqërisë me gjykatësen beldredhur, buzëtrashë, seksuale dhe bionde

Nga Blendi Kajsiu

Stuhia e denoncimeve që u ngrit kundër gjyqtares Kapedani për një video të saj të publikuar (nuk dihet ende nga kush) në “Tik Tok”, ishte e habitshme, sidomos po të kemi parasysh mungesën e ndonjë skandali në video dhe problemet e gjyqësorit tonë.

Me të drejtë, analisti Bushati vërente se kemi të bëjmë me një kauzë krejtësisht të parëndësishme, që nuk e justifikon zhurmën e prodhuar. Ndaj është e rëndësishme të shtrojmë pyetjen se përse video në fjalë ka shkaktuar kaq shumë reagime të forta.

Sipas Bushatit, kemi të bëjmë me fetishizimin e kauzave të parëndësishme. Dhe kjo mund të jetë e vërtetë, por kauza të parëndësishme ka plot, dhe mbetet mister se përse pikërisht video në fjalë prodhoi kaq shumë zemërim dhe urrejtje publike. Natyrisht, disa me të drejtë do thonë se u shkel etika dhe serioziteti i postit të gjyqtarit. Po kjo është një shkelje krejt e papërfillshme në raport me atë çka ndodh te gjyqësori apo në administratën tonë publike në përgjithësi.

Të argumentosh se trashja e buzëve në një video private nga një gjyqtare nën melodinë e një këngë ku përmendet mafia do të trondiste sistemin tonë të drejtësisë, është qesharake. E megjithatë, video krijoi një tronditje të fortë në psikikën tonë sociale.

Gazetat i kushtuan faqen e parë, a thua se bëhej fjalë për videon e Ilir Metës. Reagimet pa fund erdhën nga të gjitha anët, që nga denoncimi deri te propozimet për shkarkim për trashje buzësh.

Urrejtja për gjyqtaren u bë sa e prekshme, edhe e frikshme.

I gjithë ky reagim buron nga fakti se gjyqtarja në atë video performoi femrën apo idealin femëror që krijon çdo ditë shoqëria jonë. Kjo femër ideale është flirtuese, . Atë e gjen kudo, jo vetëm në rrugë, por edhe në televizione dhe në fantazitë e meshkujve shqiptarë.

Është një ideal krejtësisht i papërputhshëm me postin publik në përgjithësi dhe me rolin e gjyqtares apo të kryetares së Gjykatës në veçanti, që presupozon mençuri, seriozitet dhe burrëri. Është pikërisht ky kontrast mes feminitetit dhe postit publik që ka gërricur nervat e publikut duke prodhuar një vrer krejt disproporcional në raport me përmbajtjen e videos.

Mesazhi që dha video në fjalë është se femra ideale, që ëndërron dhe prodhon shoqëria jonë, nuk ka vend në gjyqësor. Pikërisht te kjo kontradiktë qëndron hipokrizia e shoqërisë sonë.

Nga njëra anë, ajo prodhon një ideal femëror që e redukton femrën te seksualiteti, flirtimi, nënshtrimi dhe mendjelehtësia. Nga ana tjetër, suksesi në hapësirën dhe postet tona publike kërkon pikërisht të kundërtën e këtij ideali, vendosmëri, mençuri dhe agresivitet. Kështu, shoqëria jonë i kërkon femrës të pamundurën.

Nëse suksesin e arrin nëpërmjet feminitetit, përçmohet se ka përdorur hiret dhe seksin për karrierë. Nëse refuzon të jetë feminine, akuzohet se është bërë si burrë, agresive, histerike, e ftohtë dhe ka humbur feminitetin. Nuk janë pak femrat në hapësirën tonë publike që e vuajnë këtë dilemë. E thënë ndryshe, në shoqërinë tonë është pamundur të jesh njëkohësisht “femër ideale” dhe gjyqtare. Janë dy role të ndërtuara në kontradiktë me njëra–tjetrën.

Ama, kjo kontradiktë nuk zgjidhet duke linçuar një gjyqtare femër sepse e nxori atë në pah, por duke krijuar ideale të reja feminiteti, ku hyn edhe inteligjenca, karakteri dhe vendosmëria.

“Panorama.al’