Të rriturit me glioblastoma – lloji më i zakonshëm dhe vdekjeprurës i tumorit të trurit – mund të mbijetojnë më shumë se dy herë më shumë nëse kirurgët hiqnin indet përreth si dhe tumorin, zbulon një studim i ri.

Kjo përfshin prerjen e “tumorit që nuk rrit kontrastin” – i cili nuk ndricon në rezonancën MRI kur injektohet një agjent kontrasti – si dhe tumori që përmirëson kontrastin.

“Tradicionalisht, qëllimi i neurokirurgëve ka qenë … heqja e plotë e tumorit që përmirëson kontrastin,” tha autori i moshuar Dr. Mitchel Berger, drejtor i Qendrës së Tumorit të Trurit në Universitetin e Kalifornisë, San Francisko. “Ky studim tregon se ne duhet të rishikojmë mënyrën se si ne kemi bërë gjëra dhe, kur jemi të sigurt që përfshijnë një tumor jo-kontrastues”.

Tumoret klasifikohen se kanë dhe nuk kanë mutacione gjenesh që prekin enzimat IDH. IDH-lloji i egër, zakonisht nuk i referohet asnjë mutacioni, duke nënkuptuar prognozë më të dobët, ndërsa mutacioni IDH nënkupton të keni mutacion, me prognozë më të mirë. Mbijetesa mesatare për pacientët me glioblastoma me tumorë të mutacionit të llojit të egër IDH është 1.2 vjet, krahasuar me 3.6 vjet për ata me tumorë mutantë të IDH.

Ky studim përfshinte 761 pacientë, mosha mesatare 60 vjeç, të trajtuar për tumoret e trurit të glioblastomës midis viteve 1997 dhe 2017. Prej tyre, 62 kishin tumore mutante të IDH, ose ishin nën 65 vjeç me IDH të tipit të egër. Ata i ishin nënshtruar rrezatimit dhe kimioterapisë. Secili gjithashtu kishte një operacion, me një mesatare prej 100% të tumoreve që rritin kontrastin dhe 90% të tumoreve që nuk rritin kontrastin që u hoqën. (Mesatare do të thotë se gjysma kishte hequr më pak.) Mbijetesa mesatare ishte 3.1 vjet.

Kjo krahasohet me mbijetesën mesatare prej 1.4 vjetësh në mesin e 212 pacientëve nën 65 vjeç të cilët gjithashtu kishin rrezatim dhe kimioterapi, por më pak inde të trurit që hiqen, sipas studimit. Në mesin e pacientëve me jetë më të gjatë, bënin pjesë ata me tumor të tipit të egër IDH si dhe ata me ndryshim të IDH-mutant kur një pjesë e indit rrethues ishte hequr.

“Dallimi ishte se pacientët me tumor të tipit të egër IDH ranë më shpejt pas shënjës tre vjeçare,” tha autori i parë i studimit Annette Molinaro, një profesor i kirurgjisë neurologjike.

Heqja maksimale e indeve përreth duhet të bëhet vetëm kur mund të kryhet në mënyrë të sigurt, thanë studiuesit. Ata vunë në dukje se teknika të tilla si hartimi i trurit mund të përdoren. Ndihmon në parandalimin e dëmtimit të zonave të trurit përgjegjës për të folurin, motorikën , shqisore dhe njohëse. Bashkëautori i studimit Dr. Shaën Hervey-Jumper, një profesor i asociuar i kirurgjisë neurologjike, vuri në dukje se rreth 80% e qendrave mjekësore nuk ofrojnë hartografi të trurit.

“Megjithëse këto të dhëna tregojnë një përfitim mbijetese të shoqëruar me rezeksion maksimal, mbetet shumë e rëndësishme që të bëjmë çmos për të hequr tumorin në një mënyrë që nuk do të dëmtojë pacientin,” tha ai në një njoftim të lajmeve të UCSF.

Studimi u botua më 6 shkurt në revistën JAMA Onkology.