Polipoza adenomatoze familjare e dobësuar (AFAP) është një gjendje e trashëguar që rrit mundësinë për të zhvilluar kancer të zorrës së trashë (zorrës së trashë) dhe rektumit.

Është  një formë më e butë e polipozës adenomatoze familjare klasike (FAP) dhe karakterizohet nga më pak polipe të zorrës së trashë (mesatarisht 30) dhe një vonesë në zhvillimin e kancerit të zorrës së trashë (mosha mesatare 50 deri 55 vjeç). Shenjat dhe simptomat e tjera mund të përfshijnë tumore beninje ose malinje të duodenumit (një pjesë e zorrës së hollë) dhe, në raste të rralla, simptoma të tjera të FAP.

AFAP shkaktohet nga mutacionet në gjenin APC dhe trashëgohet në një mënyrë autosomike dominante. AFAP zakonisht menaxhohet me depistim të rregullt për të zbuluar nëse dhe kur zhvillohen polipet. Për shumicën e sëmundjeve, simptomat do të ndryshojnë nga personi në person. Personat me të njëjtën sëmundje mund të mos kenë të gjitha simptomat njësoj. Polipoza adenomatoze familjare e dobësuar (AFAP) zakonisht menaxhohet me depistim të rregullt për të zbuluar kur zhvillohen polipet. Kontrollimi me kolonoskopi është rekomanduar për njerëzit e prekur duke filluar nga mosha 20 deri në 25 vjeç. Personat me polipe mund t’i nënshtrohen polipektomisë (heqja e polipeve) e ndjekur nga shqyrtimet e vazhdueshme çdo një deri në tre vjet, varësisht nga numri i polipeve.  Një kolektomi profilaktike (heqja e të gjithë ose një pjese të zorrës së trashë) mund të konsiderohet te njerëzit me shumë adenoma për t’u hequr ose te ata që nuk mund t’i nënshtrohen depistimit.

Për shkak se individët me AFAP gjithashtu mund të zhvillojnë adenoma duodenale dhe kancere të tjera, endoskopia e sipërme rekomandohet zakonisht duke filluar nga mosha 20 deri në 30 vjeç dhe pastaj çdo një deri në tre vjet, në varësi të numrit të polipeve. Aktualisht nuk ka konsensus për shqyrtimin e tumoreve që ndodhin jashtë zorrës së trashë, kështu që është sugjeruar që individët e prekur të menaxhohen sikur të kenë FAP klasik.

Një numër ilaçesh të tilla si celecoxib dhe sulindac thuhet se kanë qenë të suksesshëm në zvogëlimin e numrit dhe madhësisë së polipeve në njerëzit e prekur, por këto barna zakonisht ndihmojnë në parandalimin e komplikimeve të mëtejshme dhe nuk konsiderohen trajtim adekuat.