Koliti pseudomembranoz , i quajtur ndryshe kolit i shoqëruar me antibiotikë ose kolit C. difficile, është pezmatim i zorrës së trashë që shoqërohet me rritjen e tepërt të bakterit Clostridioides difficile (dikur  Clostridium difficile) – shpesh i quajtur C. difficile.

Kjo rritje e tepërt e C. difficile shpesh lidhet me një qëndrim të fundit në spital ose trajtim me antibiotikë. Infeksionet e C. difficile hasen më shpesh tek njerëzit mbi 65 vjeç.

Shenjat dhe simptomat e kolitit pseudomembranoz mund të përfshijnë:

• Diarre ujore
• Dhimbje barku ose ndjeshmëri
• Ethe
• Qelb ose mukus në jashtëqitje
•  Të përziera
•  Dehidrim
• Simptomat e kolitit pseudomembranoz mund të fillojnë që një ose dy ditë pasi të filloni të merrni një antibiotik.

 Kur të vizitoni një mjek?

 Nëse jeni duke marrë ose keni marrë kohët e fundit antibiotikë dhe keni diarre, kontaktoni mjekun, edhe nëse diarreja është relativisht e lehtë. Gjithashtu, vizitoni mjekun në çdo kohë që keni diarre të rëndë, me ethe, dhimbje barku të dhimbshme, gjak ose qelb në jashtëqitje.

 Shkaqet

Trupi  zakonisht mban shumë baktere në zorrën e trashë në një ekuilibër të shëndetshëm natyrisht, por antibiotikët dhe ilaçet e tjera mund ta prishin këtë ekuilibër. Koliti pseudomembranoz ndodh kur baktere të caktuara – zakonisht C. difficile – tejkalojnë me shpejtësi bakteret e tjera që normalisht i mbajnë ato nën kontroll. Disa toksina të prodhuara nga C. difficile, të cilat zakonisht janë të pranishme vetëm në sasi të vogla, rriten në nivele mjaft të larta për të dëmtuar zorrën e trashë.

Ndërsa pothuajse çdo antibiotik mund të shkaktojë kolit pseudomembranoz, disa antibiotikë lidhen më shpesh me kolitin pseudomembranoz sesa të tjerët, duke përfshirë:

• Fluoroquinolones, të tilla si ciprofloxacin (Cipro) dhe levofloxacin
• Penicilina, të tilla si amoksicilina dhe ampicilina
•  Klindamicina (Kleocina) Cefalosporinat, siç është cefiksima (Suprax)

Strategjitë e trajtimit përfshijnë:

Ndalimi i antibiotikut ose ilaçeve të tjerë që mendohet se shkaktojnë shenjat dhe simptomat, nëse është e mundur. Ndonjëherë, kjo mund të jetë e mjaftueshme për të zgjidhur gjendjen ose të paktën të lehtësoni shenjat, të tilla si diarreja. Fillimi i një antibiotiku që ka të ngjarë të jetë efektiv kundër C. difficile. Nëse ende përjetoni shenja dhe simptoma, mjeku  mund të përdorë një antibiotik të ndryshëm për të trajtuar gjendjen. Kjo lejon që bakteret normale të rriten përsëri, duke rivendosur ekuilibrin e shëndetshëm të baktereve në zorrën e trashë.

Mund t’ju jepen antibiotikë nga goja, përmes një vene ose përmes një tubi të futur përmes hundës në stomak (tubi nasogastrik). Në varësi të gjendjes , më shpesh përdoret vancomycin ose fidaxomicin (Dificid). Nëse këto barna nuk janë në dispozicion ose nuk mund të tolerohen, atëherë mund të përdoret metronidazoli (Flagyl). Për sëmundje të rëndë, mjeku mund të përshkruajë vancomycin nga goja e kombinuar me metronidazol intravenoz ose një klizmë vancomycin.

Bërja e transplantimit mikrobial fekal (FMT). Nëse gjendja është jashtëzakonisht e rëndë ose keni pasur më shumë se një përsëritje të infeksionit, mund t’ju jepet një transplantim i jashtëqitjes (transplant fekal) nga një dhurues i shëndetshëm për të rivendosur ekuilibrin e baktereve në zorrën e trashë. Jashtëqitja e dhuruesit mund të shpërndahet përmes një tubi nazogastrik, të futet në zorrën e trashë ose të vendoset në një kapsulë që gëlltisni. Mjekët mund të përdorin një kombinim të trajtimit me antibiotikë të ndjekur nga FMT. Sapo të filloni trajtimin për kolitin pseudomembranoz, shenjat dhe simptomat mund të fillojnë të përmirësohen brenda disa ditësh.