Anekdota me shkrimtarë

Jorge Luis Borges ndërsa jepte leksione si profesor letërsie në Universitet, pyeti një studente se ç’mendonte ajo për Shekspirin. Studentja iu përgjigj:
– I mërzitshëm. Të paktën me ato ç’ka shkruar deri tani.
– Ndoshta Shekspiri ende nuk ka shkruar për ju. Kushedi, e bën brenda pesë vitesh që vijnë. – i thotë Borges-i.

Kur shkrimtari spanjoll, Camilo José Cela, sapo qe shpallur fitues i çmimit Nobel, një gazetar e pyeti:
– A ju ka çuditur fitimi i çmimit Nobel në Letërsi?
– Shumë. Mbi të gjitha sepse prisja atë të Fizikës. – përgjigjet shkrimtari.

Dramaturgun nobelist, Jacinto Benavente, e vizitoi një i njohuri i tij, një dramaturg jo shumë i njohur. Duke ardhur rrotull nëpër shtëpi, i habitur nga biblioteka shumë e pasur e të zotit të shtëpisë, miku gati klithi:
– Ua, don Jacinto! Me tërë këto libra mund të shkruash kushedi sa komedi të mrekullueshme.
– Merri, miku im. Janë të gjitha në dispozicionin tuaj. – ia kthen dramaturgu.

Kur Alfonsin XIII e nderoi shkrimtarin dhe filozofin e shquar spanjoll, Miguel de Unamuno, duke i dhënë Kryqin e Madh, ky i fundit i thotë:
– Më nderoni, madhëri, duke më dhënë këtë kryq kaq të merituar.
– Po më çuditni. Shumica e atyre që e kanë marrë këtë kryq, më kanë siguruar se nuk e meritonin.
– Sigurisht, madhëri, ashtu ka qenë në rastin e tyre.

Pas 20 vjetësh, Antonio Alcalá Galiano takohet me një të njohurën e tij.
– Don Antonio, – i thotë ajo e habitur, – sa qenkeni plakur?!
– As ju nuk jeni më e re, – ia kthen shkrimtari. – Por kështu u ndodh atyre që hipin për herë të parë në anije: u duket se është toka ajo që largohet prej tyre, ndërsa ata qëndrojnë në vend.

Një gazetar në Romë, për ta provokuar Borges-in e pyet:
– A ka më kanibalë në vendin tuaj?
– Jo, – i përgjigjet shkrimtari. – Tashmë i kemi ngrënë të gjithë.

Përktheu: Bajram Karapolli