Radar
Është e vështirë të jesh Lefter! (Këngë për Lefter Çipën)
Qenë dy dete që këndonin,
natë e ditë në Bregun tonë,
njeri ishte Lefter Çipa,
tjetri ishte Deti Jon!
Lefteri-ky mal i lartë,
qe dashuruar me valët,
me një të florinjtë daltë,
për merak i gdhëndi fjalët!
Burri i vogël madhështor,
kishte një prerje gjeniu,
çdo gjë që prekte me dorë,
kthehej në këngë vetiu!
Poetë e rapsodë pafund,
Labëria jonë jehonte,
po unë vetëm Lefter Çipës,
i hapja rrugë të kalonte!
Po i njëjti fat na pret,
edhe dita na është prerë,
s’është vështirë të jesh poet,
vështirë është të jesh Lefter!
Jetuam kohë të vështira,
një jetë pa fat e bujari,
po bëmë këngë aq të mirë,
sa më nuk do t’i bëjë njeri!
E mor i shtrenjti Lefter Çipa,
për ty vajton e këndon Duka,
në melodi ishe si kripa,
në vargje ishe porsi buka!
Nuk do habitem që një ditë,
që ti të ngrihesh të këndosh,
do ngrihesh porsi Perënditë,
nga gjumi i vdekjes do na zgjosh!
Ka dalë një strofë nga dora tënde,
nga më të bukurat në Botë,
sa herë atë e sjell në mëndje,
nga malli yt mbytem në lotë!
.”O bukuroshe si një ngjalë,
nga ty u shtang deti me valë,
tha sikur të isha djalë,
nuk të lija pa të marrë!.”
Sa herë ato i sjell në mëndje,
bëhem xheloz me të vërtetë,
me vete them për këngën tënde,
ah-ta kisha shkruar vetë!
O burrë i vogël madhështor,
ngrihu-ndriço me rreze drite,
me atë të artë dorë,
një monument vetes i ngrite!
A.DUKA