Fanatikët sezonalë të amerikanizmit.

Anti-amerikanët në Tiranë

Alfred Lela

Shumë prej jush janë familjarë me serialin ‘Amerikanët’. Fabula është e thjeshtë: agjentë të huaj që, për ta kryer në perfeksion inflitrimin duhet të kthehen në amerikanë.

Fundi, si të gjitha fundet e gjërave të montuara, dihet.

Edhe pse Lufta e Ftohtë ka mbaruar, dhe fituesit dihen, në Shqipëri ende nuk është e qartë se kush janë ‘amerikanë’ dhe kush anti-.

Në Tiranë kemi një histori të gjatë simulimesh pro-amerikane.

Që nga viti 1991, kur udhëheqës të Partisë së Punës shfaqeshin në tribunë me Sekretarin e Shtetit James Baker, e deri sot kur deputetë të PD thonë se do të lënë mandatet nëse partia bëhet anti-amerikane, kanë ndryshuar shumë gjëra. Dhe njëkohësisht asgjë.

Nuk ka ndryshuar, për shembull, fakti se amerikanizmi përdoret si maskë për nevojat politike.

Nuk ka ndryshuar as të ngatërruarit e idesë amerikane me administratat amerikane. Ka shembuj kur këto të dyja nuk janë e njëjta gjë.

Nuk ka ndryshuar të parit skiç të Ambasadës amerikane. Arbitrimi i Rrugës së Elbasanit pëlqehet vetëm kur jep penallti në favorin tonë.

Nuk ka ndryshuar artikulimi nga elitat politike i ‘sovranitetit’ si tezë politike, edhe pse po prej tyre kërkohet me ngulm antarësimi në BE, NATO e me radhë. Që do thotë humbje sovraniteti.

Nuk ka ndryshuar as protagonizmi i ambasadorëve amerikanë. I disa prej tyre. Të cilët verbohen nga drita që u ofron Shqipëria dhe ekspozohen aq shumë, sikur duan të bëhen vetë dritë.

Ata që nuk janë anti-amerikanë edhe pse nuk preferojnë të luajnë amerikanin, argëtohen me fanatikët sezonalë të amerikanizmit. Duke dëgjuar këngën e famshme napoletane Tu vuo’fa’ l’americano.