Larja e duarve është një proçes shumë i rëndsishëm, sepse parandalon transmetimin e mikrobeve. Shpesh ua bëjmë këtë pyetje fëmijëve “A i ke larë duart?”, sidomos përpara se të hanë.

Duart në kontakt me gjithçka

Gjithë lidhja jonë me botën e jashtme bëhet kryesisht përmes duarve. Kur i drejtojmë dorën dikujt, kur e përqafojmë, kur jemi në transport publik apo kur prekim objekte, ne jemi në kontakt me mikrobe.

Kjo është më e theksuar tek fëmijët, të cilët rrinë në ambientet e kopshit apo çerdhes me shumë fëmijë të tjerë. Ata shkëmbejnë lodra pas përdorimit të tyre, ndonjëherë edhe pasi i kanë futur në gojë. Kjo është arsyeja pse infeksionet dhe viruset kanë tendencën të përhapen shumë shpejt. Fëmijët gjithashtu luajnë edhe me kafshët, prandaj është thelbësore të mësojnë të lajnë duart që kur janë të vegjël, në mënyrë që të mbrojnë veten e tyre dhe të tjerët.

Kontakti me ushqimin

Përveç këtyre, fëmijët kanë kontakt gjithashtu me ushqimin, ku higjena duhet ntë jetë në kushte maksimale.

Rastet më të përshtatshme për larjen e duarve:

• Para dhe pasi kanë ngrënë;
• Pasi kanë shkuar në tualet;
• Pasi kanë ngjyrosur në libra e fletore;
• Pasi kanë prekur kafshët;
• Pas qëndrimit në vende publike.

Shpesh dëgjojmë që fëmijët thonë se i kanë larë duart, por jo gjithmonë duhet të ndihemi të sigurtë për këtë gjë, pasi ata më shumë mund të jenë argëtuar me ujin, sesa t’i kenë larë me të vërtetë.

Cila është mënyra më e mirë për të larë duart?

• Duart duhen larë me ujë të ngrohtë;
• Duhet përdorur sapun;
• Duhen larë pëllëmbat, pjesa e sipërme dhe hapësirat mes gishtave;
• Duhen shpëlarë mirë, që të hiqet i gjithë sapuni.

Mund të ndodhë që fëmijët të bezdisen nga kjo rutinë, por flisni me ta dhe u shpjegoni rëndësinë e saj. Gjithashtu mund t’i recitoni ose këndoni teksa ai lan duart, që ky proçes të jetë sa më argëtues për ta.