“Sirat”, “Eddington” dhe “Sentimental Value”: 12 filma që do të përfliten gjatë gjithë vitit 2025

Festivali i Filmit në Kanë përfundon sot – dhe mes qindra titujve që patën premierën këtë vit, këta janë 12 filmat që pritet të jenë në qendër të diskutimeve gjatë gjithë vitit të ardhshëm.

1. Die, My Love

Me yje si Jennifer Lawrence dhe Robert Pattinson dhe me regjinë e regjisores së mirënjohur skoceze Lynne Ramsay (Morvern Callar, We Need to Talk about Kevin), Die, My Love ishte një nga filmat më të pritur të këtij edicioni, dhe u shit për 24 milionë dollarë te Mubi. I bazuar në romanin e Ariana Harwicz të vitit 2017, filmi ndjek çiftin pas zhvendosjes në fshat dhe lindjes së një foshnje – duke çuar në një kolaps psikik të personazhit të Lawrence. Ramsay theksoi se filmi nuk ka të bëjë vetëm me psikozën pas lindjes, por me shkatërrimin e dashurisë, marrëdhënieve seksuale dhe bllokimin krijues. Kritika e vlerësoi veçanërisht performancën e Lawrence: “Çfarë bën Lawrence në Die, My Love është kaq e ndërlikuar dhe e zjarrtë, sa të lë pa fjalë”, shkroi Stephanie Zacharek në Time.

2. Sound of Falling

Një vepër e guximshme e Mascha Schilinski-t, që ndodh në një fermë në Gjermani, duke kaluar në katër periudha të ndryshme kohore. E përshkruar si më shumë roman sesa film tradicional, ajo krijon një atmosferë eterike dhe tronditëse. Damon Wise në Deadline e quajti: “Jo thjesht një film – por një epikë intime e pavdekshme”.

3. Pillion

Një romancë gay BDSM me Alexander Skarsgård si motorist dominues dhe Harry Melling si inspektor parkimi i ndrojtur, që eksploron kufijtë mes dëshirës dhe abuzimit emocional. Një drekë elektrizuese mes personazhit të Colin dhe nënës së tij, interpretuar nga Lesley Sharp, shënon kulmin emocional të filmit. Reagimet e ndara të kritikës premtojnë diskutime të gjata.

4. Eddington

Ari Aster sjell një komedi thriller të çmendur, me Joaquin Phoenix si një sherif i vogël që beson se është hero, por mund të jetë antagonisti i historisë. Filmi përfshin tematikat e pandemisë, protestave BLM dhe ndarjeve politike në SHBA. Me aktorë si Pedro Pascal, Emma Stone dhe Austin Butler, ky është filmi më komik i Aster sipas The Independent.

5. The Secret Agent

Me regji të Kleber Mendonça Filho, ky thriller i vendosur në Brazilin e vitit 1977 është një rrëfim i ngadaltë por i fuqishëm mbi regjimin ushtarak. Me një përfundim të përgjakshëm dhe emocional, filmi është konsideruar si një ndër pretendentët për Palmën e Artë. Peter Bradshaw e quajti “një film më shumë romanesk sesa thriller klasik”.

6. Sentimental Value

Pas suksesit me The Worst Person in the World, regjisori norvegjez Joachim Trier rikthehet me një dramë të ndjerë familjare. Renate Reinsve interpreton një aktore të famshme, ndërsa Stellan Skarsgård luan babain e saj egoist, një regjisor i harruar. Përplasjet e tyre artistike dhe emocionale krijojnë një reflektim të thellë mbi marrëdhëniet prind-fëmijë.

7. Sirat

Regjisori spanjoll Oliver Laxe solli një nga përvojat më të pazakonta të festivalit. Nga një rave në shkretëtirën marokene, historia shndërrohet në një dramë ekzistenciale me humor të zi dhe pamje mahnitëse të peizazhit të Afrikës së Veriut. “Një vizion brilant dhe kult i psikologjisë njerëzore nën presion”, sipas Variety.

8. The Chronology of Water

Debutimi regjisorial i Kristen Stewart është një përshtatje eksperimentale e memuarit të Lidia Yuknavitch. Me Imogen Poots në rolin kryesor, filmi përshkruan në mënyrë jo-lineare përvojat e dhimbshme të autores – nga abuzimi fëmijëror, droga, te një lindje e vdekur. Stewart krijon një mozaik vizual të ndërgjegjes së femrës moderne.

9. Urchin

Aktori Harris Dickinson debuton si regjisor me këtë dramë për një të ri të pastrehë nga shtresa të pasura. Filmi nuk kërkon të justifikojë zgjedhjet e protagonistit, duke ofruar një vështrim të kthjellët dhe të vërtetë mbi jetën në rrugë. David Rooney e quajti një punë “të menduar dhe të ndërtuar me kujdes të madh”.

10. My Father’s Shadow

Për herë të parë një film nigerian përzgjidhet në garën zyrtare të Kanës. Regjisori Akinola Davies Jr sjell një histori prekëse të një babai dhe dy djemve të tij në Lagos, gjatë zgjedhjeve të para demokratike të vitit 1993. Një portretim delikat dhe nostalgjik që përshkruan një ditë të vetme plot jetë, dhe humbjen e asaj që mund të kishte qenë.

11. Nouvelle Vague

Richard Linklater i kushton një homazh Jean-Luc Godard-it dhe filmit të tij të famshëm À bout de souffle. Me një kast të përkryer dhe një kolonë zanore xhaz, ky është një film që i flet dashurisht historisë së kinemasë franceze. “Një valentinë ndaj Nouvelle Vague – dhe një demonstrim i mjeshtërisë teknike të Linklater,” shkruan The Wrap.

12. It Was Just an Accident

Jafar Panahi, një nga emrat më të dashur të kinemasë iraniane, rikthehet me një thriller komik për një grup qytetarësh që besojnë se kanë gjetur torturuesin e tyre të dikurshëm – por nuk janë të sigurt. Plot zemërim ndaj regjimit iranian, por njëkohësisht human dhe i çuditshëm, filmi u prit me entuziazëm. Peter Bradshaw e quajti “një tjetër film serio-komik mbresëlënës nga një prej zërave më të guximshëm të kinemasë botërore”.

Përzgjedhja e këtij viti në Kanë ka qenë një dëshmi e fuqisë së rrëfimit në formatet më të ndryshme: nga eksperimentimi vizual te dramërat intime dhe satirat politike – një pasqyrë e pasur e kinemasë botërore në kulmin e saj./BBC