Ilustrim: Edison Ypi dhe Agim Nesho

Gazetari Edison Ypi ka shpërthyer keq në një shënim publik ndaj Agim Neshos, i angazhuar vitet e fundit me Partinë e Lirisë së Ilir Metës, duke mos kursyer gjuhën e rëndë gjuhën e rëndë për diplomatin.

“Kavaleria po vjen” është editoriali i fundit i Agim Neshos, i botuar nga disa media, ku ai shkruan për Edi Ramën, marrëdhënien e tij me Sorosin dhe Shqipërinë, për të cilën autori thotë se është kthyer në një platformë eksperimentale për projektet politike dhe financiare të familjes Soros.

“Rama, ish-mësues vizatimi, e ktheu Shqipërinë në një ciflig të madh turizmi, ku ai është pronari faktik i pronës dhe pasurisë publike ndërsa Shqipërinë e ktheu në vendin më të varfër të Europës, më të palumtur ku shqiptarët  përpara se të largohen në masë dhe të pashpresë ‘lëpijnë’ nga larg vizatimet e shumta të zyrës kryeministrore”, thuhet ndër rreshta në editorialin e Neshos.

Mirëpo, gazetari Edison Ypi thotë se shkrimi me autor diplomatin Agim Nesho është një “këllirë gazetareske”.

“Të thuash se Shkrimi i Agim Neshos është edhe më plehër, më i qelbët, më këllirë, se Shkrimi i çdo mercenari mediatik që paguhet me pare të vjedhura, është një kompliment që Agim Nesho e meriton plotësisht. Madje është i mangët. Për kontribut të shquar në lëmin e komunikimit ortografik babylonik, Agim Injoranti meriton një Oskar, që, nëse nuk ekziston, duhet shpik.

Nis e lexon mender shkrimin e Agim Pordhës. Të dridhen duart, të dhembin kockat, të priten gjunjët, të fërshëllen koka, të merren mentë. Shkon në farmaci mos gjesh ndonjë kokërr. Farmacistja të thotë: Nuk je i pari. Nja njëqint të tjerë para teje kanë ardhur vetëm sot me këtë hall”, shkruan ndër rreshta Edison Ypi.

Sipas gazetarit, kur shkon në fund të shkrimit të Agim Neshos, bindesh se Alfabeti dhe Abetarja janë sendet më të pavlera që ekzistojnë mbi rruzull, dhe shpikësve të tyre u duhet pshurrur varri. Edison Ypi thotë se problem nuk është vetëm koncepti për përmbajtje, por dhe ajo vetë dhe ndërtimi i tekstit e fjalive.

“Batërdia me gërma, rrena, kuptime, hamendje, supozime, kryevepra së prapthi e quajtur shkrim i Agim Kaçurrelit është një lesh arapi para të cilit një furçe teli duket si copë mëndafshi. Vazhdon me shkrimin qurravec të Agim Tarallakut. Diku edhe ngec.

Te, fjala vjen, kur kuturis të bësh ndonjë lidhje mes fillimit, vazhdimit, fundit, të mizerjes intelektuale që ke përpara, dhe konstaton se do kishte qën më mirë të ishe mbytur brenda një garuzhde groshe se u more me këtë kërrmë.

Megjithatë, nuk dorzohesh. Vazhdon duke u përpjekur t’i japësh një kuptim duke e lëçitur vrromën fjalë për fjalë. Pastaj rrojke për rrokje. Në fund edhe gërmë për gërmë. Meazallah. Nga njëra tek tjetra lëçitje, lëtyra në fjalë vjen e trashet si ai byreku i keq, shto petë e hidh tëlynë”, vijon Edison Ypi.