Libri i keq – Edison Ypi

Hordhi frymorësh mbijetues pa asnjë lidhje me Artin, frymëzimin, talentin, po e ndotin Ritin, po profanojnë Tempullin, po i vënë kazmën Letërsisë. S’po shkruajnë për shqiptarë, as për njerëz, por për gjallesa primitive të një planeti të largët ku e shkruara artistike pritet të nisi pas miliona vitesh. Ku m’i gjen të qeshurat spasmatike me miqtë kur lexonim hajvanllëqet “artistike” të mender letërsisë së diktaturës. Tani llumrat e kahershëm j’a kanë lënë vendin një tjetër ferri që s’të bën të qeshësh por vetëm të vuash.
Libri i keq, kjo llahtari e kjo shëmti që ka mbushur stendat e panaireve, vetrinat e librarive, bibliotekat e shkollave, bëhet vetëm për të bërë të njohur menderautorin, për tu shitur nga pak, dhe për tu lexuar aspak.
Çfarë ka brenda libri i keq ?
Libri i keq ka brenda një koleksion ligësish; përdredhjet e konformistit, insistimin e budallait, stoicizmin e edepsizit, vuajtjet e të paaftit, përpëlitjet e oportunistit, shkretëtirën shpirtërore të materialistit, pra vetëm pleh.
Libri i keq është një gjë të cilën menderautori e ka zhgarravitur pa u lodhur për tu shprehur sa më shkurt dhe sa më bukur.
E shkruara nuk është llomotitje. E shkruara është punë e lodhëshme plot mundime, kushte, rregulla, që për t’i respektuar, duhet shkak i madh, arësye e lartë, talent, energji, ndjeshmëri, dashuri, frymëzim, përkushtim, vetflijim, gjëra këto, që autori i librit të keq nuk e di se ekzistojnë.
Libri i keq nuk ka Art, nuk ka magjepsje, nuk ka dehje, nuk ka dalldi, nuk ka marrosje të këndëshme.
Libri i keq është një ankth prej të cilit do të shpëtosh por s’di se si, do të ikësh, por s’di se ku.
Libri i keq, pa lodhje në secilën fjalë, rrokje, gërmë, tingull; pa përdorim të filtrave artistikë që s’lejojnë të depërtojnë llumrat, pa atë misterin që të shkruarën e bën Art, pa atë delirin që të bën të fërgëllosh, pa atë dorën e padukëshme që ndez dritën e përtejme, pa atë mesin e butë që leximin e bën të këndshëm dhe librin Letërsi, është një batak me zhaba, gjarpërinj, insekte.
Libri i keq është një përpjekje e kotë për të mbushur me bosh një humnerë.
Libri i keq është një kombinim situatash banale që s’bëjnë asnjë tablo, s’formojnë asnjë mozaik.
Libri i keq është një stinë e mërzitshme. Dimër pa diell. Behar pa fllad.
Libri i keq është shpërdorimi më i përbindshëm që i bëhet Lirisë. Poshtërimi më i padenjë për një komb të vjetër. Dënimi më i pamerituar për një popull leximtarësh.
S’kanë pse habiten pse shumicës së shqiptarëve të sotëm u merren mëntë pasi lexojnë një paragraf, dhe po arritën të shkruajnë një rrjesht e gjysëm në kompjuter, vetja u duket shkrimtarë.
Mund të duket i mirë e i bukur panairi. Halli se është për ibret libri.
“Fjala” që qe e para, do jetë edhe e fundit. Nga fillimi tek fundi, nga fjala te’ fjala, në mungesë të fjalëve, muzika më e bukur është heshtja./Ypi.al