Sëmundja ngjitëse Trump

   

JEFFREY D. SACHS

Rreziqet në rritje të presidentit të SHBA-së, Donald Trump, mund të jenë pjesërisht rezultat i tatëpjetës konjitive, e sugjeruar, për shembull, nga aftësia e tij e përkeqësuar për të formuar fjali të plota, për të përdorur fjalë komplekse dhe për të mbajtur një linjë koherente të mendimit. Ajo që është e sigurt është se Trump po e vë botën në rrezik.

NEW YORK – Profesionistët e shëndetit mendor dhe të tjerët po përpiqen të paralajmërojnë publikun për rreziqet e presidentit të SHBA-së, Donald Trump, që nga zgjedhja e tij. Narcizmi ekstrem i Trump, sadizmi, mungesa e ndjeshmërisë dhe admirimi për despotët janë një shfaqje e përditshme. Disa mund të dëshirojnë ta shohin atë si një kloun të vetëpërmbushur, por ai është një rrezik i qartë dhe i pranishëm për botën, i cili duhet të parandalohet nga udhëheqja (ose kequdhëheqja) e saj drejt katastrofës.

Me lëshimin e raportit të këshilltarit të posaçëm Robert Mueller, rreziqet janë shumëfishuar. Teksa ne nuk kemi parë tekstin aktual, vetëm një version i dhënë nga aleati politik i presidentit, Prokurori i Përgjithshëm i SHBA-së, William Barr, përfundimi i supozuar i Mueller, se Trump nuk u bashkua me presidentin rus, Vladimir Putin, do të shkaktojë që Trump të hidhet në sulm. Ajo që e bën pretendimin e Mueller-it veçanërisht katastrofik, është realiteti i fshehtësisë së heshtur që na ngulit sytë. Trump vazhdoi fushatën e tij të vitit 2016, teksa përpiqej fshehurazi të bënte një megamarrëveshje për pasuritë e patundshme në Moskë (dhe, si zakonisht, gënjeu publikun). Ai shprehu publikisht anulimin e sanksioneve kundër Rusisë gjatë ndjekjes së kësaj marrëveshjeje.

Trump do të ndihet i aktivizuar në hakmarrjen e tij dhe në mashtrimet e madhështisë. Në javët e fundit, Trump përsëriti vazhdimisht një senator të vdekur amerikan dhe nuk shprehu asnjë fjalë keqardhjeje për 50 besimtarët myslimanë të masakruar në Zelandën e Re nga një supremacist i bardhë, i cili i referohet në mënyrë specifike atij në një manifest që justifikonte masakrën. Kur u kritikua, Trump kalon ditët duke sulmuar armiqtë e tij në “Twitter”. Ai përdor tubime dhe raste të tjera publike për të modeluar një politikë që e konsideron humanitarizmin dhe dhembshurinë më shumë si dobësi sesa vlera themelore njerëzore.

Zemërimet në rritje të Trump mund të jenë pjesërisht rezultat i të tatëpjetës konjitive. Me kalimin e kohës, për shembull, aftësia e tij për të formuar fjali të plota, për të përdorur fjalë komplekse dhe për të mbajtur një tren koherent të mendimit, duket se ka degraduar. Ka histori të dokumentuar të demencës së babait të tij.

Ajo që është e sigurt, është se Trump po e vë botën në rrezik. Ai tani është tërhequr nga dy traktate bërthamore, njëra me Iranin, e cila është pajtuar nga i gjithë Këshilli i Sigurimit i OKB-së dhe Traktati i Forcave të Armatosura Bërthamore me Rusinë, që është në fuqi që nga viti 1988. Diplomacia e tij absurde dhe e paaftë me Korenë e Veriut është në fije të perit, me atë vend që po paralajmëron një raund të ri testesh bërthamore.

Nën Trump, qeveria amerikane, e vetme midis të 193 vendeve anëtare të Kombeve të Bashkuara, ka hedhur poshtë përpjekjet globale për të luftuar ndryshimet klimatike, duke lënë amerikanët pa udhëheqje të shëndetshme, ndërsa kriza klimatike rritet me intensitet. Përgjigjja e tij ndaj uraganit Maria, i cili la më shumë se 3 000 të vdekur në Porto Riko, ishte një përçmim dhe neglizhim i viktimave, siç ishte përgjigjja e tij ndaj megazjarreve që shkatërruan Kaliforninë vitin e kaluar, ku u humbën dhjetëra jetë dhe u shkaktuan dëme katastrofike në të gjithë Midwest.

Pikëpamjes së Trump për botën i bëhet jehonë nga ekstremistë të bardhë anembanë botës. Të dhënat tregojnë një rritje të krimeve të urrejtjes në SHBA, që nga dita pas zgjedhjes së tij, duke përfshirë edhe dyfishimin e numrit të vrasjeve nga supremacistët e bardhë, si dhe përhapjen e bullizmit në emrin e tij dhe një numër rekord të vrasjeve në masë dhe vrasjeve me armë. Vrasësi masiv në sinagogën e Pitsburgut, “bombarduesi i tubave”, i cili kërkoi të vriste demokratët kryesorë dhe terroristi kohëve të fundit në Christchurch të Zelandës së Re, janë të gjitha shembuj të ndikimit të dhomës së dhunës së Trump. Gjatë fushatës së tij, ai mburrej me famë që mund të “qëndronte në mes të Fifth Avenue dhe të vrasë dikë” dhe “të mos humbasë asnjë votues”. Që atëherë, ai ka aprovuar në mënyrë të përsëritur sjelljen e dhunshme përmes përleshjes, nxitjes dhe, së fundmi, duke paralajmëruar se pasuesit e tij të armatosur mund të dalin në veprim sipas urdhrit të tij.

Kjo lloj marrëdhënieje sadiste liderndjekës ka kushtuar miliona jetë në të kaluarën dhe ka zhytur vendet në luftë dhe shkatërrim. Por kjo nuk ka ndodhur kurrë më parë në një vend me mijëra armë bërthamore dhe trupa në më shumë se 100 vende të botës. Megjithatë, edhe tani, shumë veta vazhdojnë të gabojnë në tërheqjen e Trumpit ndaj dhunës si thjesht taktika politike, sesa në produktin e një mendjeje të çrregullt.

Që nga fillimi i administratës së tij, Trump ka ndjekur librin e lojërave autoritare duke u përpjekur të sundojë me dekret, së fundi përmes deklaratës së tij të pamatur të kompetencave emergjente për të ndërtuar një mur në kufirin amerikan me Meksikën. Ai duhet të ndalet përpara se të nisë një luftë, ndoshta me Venezuelën ose me Iranin, ose para se mbështetësit e tij të armatosur të rritin dhunën kundër kundërshtarëve të tij politikë. Fushata 2020 mund të përhapë lehtë dhunën në rrugë me nxitjen e Trump.

Ky vlerësim dhe vetë sjellja e Trump na obligon pesë hapa që duhen ndërmarrë pa humbur kohë.

Së pari, Dhoma e Përfaqësuesve duhet të fillojë seanca dëgjimore. Trump është përgjegjës për të njëjtën fushatë të financimit të paligjshëm që po dërgon ish-avokatin e tij, Michael Cohen, në burg. Ai ka shkelur në mënyrë të përsëritur dhe pa kujdes financimet dhe ligjet tatimore përmes pastrimit të parave, vlerësimeve të rreme të aseteve dhe pagesës kronike të taksave. Publikimi i raportit të plotë të Mueller mund të shtojë arsye të tjera për ta fajësuar z. Trump.

Së dyti, Kongresi duhet të kërkojë urgjentisht të drejtën kushtetuese të qartë për të deklaruar luftën. Fatkeqësisht, Kongresi e ka dhënë në mënyrë të efektshme këtë autoritet në degën ekzekutive. Megjithatë, autoriteti për të nisur një luftë, veçanërisht në rastin e një fuqie të armatosur me armë bërthamore, kurrë nuk duhet t’i besohet vetëm një personi. Kjo do të ishte e vërtetë edhe nëse SHBA-ja kishin një president të shëndoshë.

Së treti, ekspertët e shëndetit mendor duhet të përmbushin përgjegjësinë e tyre për të mbrojtur shëndetin dhe sigurinë e shoqërisë duke shpjeguar publikisht, aty ku është e nevojshme, që Trump nuk është thjesht një politikan konfrontues ose një udhëheqës i fuqishëm, por një individ i paqëndrueshëm mental i aftë për të krijuar dëm të përhapur. Është e drejta e tyre dhe detyrimi i tyre profesional për të sjellë informata kritike që u mundësojnë ligjvënësve mbrojtjen e vendit.

Së katërti, mediat duhet të shkojnë përtej mbulimit të humorit të ditës së Trump për të mbuluar jostabilitetin e tij mendor. Historia e vërtetë nuk është vetëm se Trump gënjen pa pushim, ose se ai është mizor dhe fanatik, por se ai është një kërcënim për të tjerët.

Së fundmi, amerikanët duhet të organizohen politikisht për të parandaluar një debat tjetër zgjedhor në vitin 2020, ndoshta një që Trump do të përpiqet të ushqejë me thirrje mashtrimi dhe u bën thirrje pasuesve të tij që të shkelin rregullat e demokracisë. Nëse Trump nuk fajësohet (siç duhet bërë), duhet bërë çdo përpjekje për të ruajtur demokracinë dhe për të mbrojtur shoqërinë nga shkatërrimet që sjell ai.