Nga Alfred Peza

Kryetari i PD shfrytëzoi Ditën e Europës, për të mbajtur një konferencë shtypi për mediat, në stilin e një lideri politik “alla shqiptar”. Duke u rrekur ti tregonte qytetarëve problemet e mazhorancës, ai thjeshtë sa u dëshmoi atyre live, dëshpërimin e tij personal.

Ndërsa Kryeministri Edi Rama u shfaq pas tij përkrah ambasadorit të BE, për të zbuluar emrin e kryenegociatorit për anëtarësimin, duke ftuar në një tryezë Presidentin dhe Kryetarin e Opozitës për këtë proces. Duke treguar në këtë mënyrë, rrugën e Shqipërisë përgjatë këtij viti e në vijim, për realizimin e ëndrrës së përbashkët kombëtare drejt Brukselit.

Po çfarë të jetë ky hall kaq i madh personal i Lulzim Bashës, që e bën atë që ta shfaqë dëshpërimisht kaq hapur, në këtë ditë? Ai lidhet me atë që prej disa kohësh përflitet nëpër koridoret e SHQUP, Presidencës dhe të medias, rreth asaj që mund të konsiderohet si kriza më e madhe për lidershipin e opozitës shqiptare në 7 vitet e fundit.

Një krizë që nisi pas humbjes së PD në zgjedhjet e 2013, e cila detyroi “liderin historik” Sali Berisha, që të jepte dorëheqjen nga drejtimi i partisë. Ky akt politik u duk në fillim i njëjtë me atë që kishte ndërmarë 8 vjet më parë, edhe kryetari i PS Fatos Nano, kur pas humbjes në zgjedhjet e 2005 dha dorëheqjen. E atëherë kur u duk se po realizohej rrotacioni i elitave, duke i dhënë fund edhe tranzicionit politik të post komunizmit, ekuacioni u komplikua.

Ndryshe nga Nano që pas marjes së drejtimit të PS nga Rama u tërhoq nga jeta aktive politike, Berisha ndoqi një rrugë tjetër. Duke mbajtur anë në përballjen mes Bashës e Olldashit në garën për kreun e PD, e duke mos u tërhequr nga jeta aktive as sot e kësaj dite. Kalimi i LSI në opozitë më 2017 dhe i Ilir Metës në Presidencë, e komplikoi më shumë ekuacionin opozitar. I nisur nga besimi se pas një kariere të gjatë politike do të bënte siç duhej edhe Kryetarin e Shtetit, Ilir Meta zgjodhi ta shfrytëzonte këtë kohë, për të bërë më tepër Kryetarin e Opozitës.

Brenda gardhit të PD, shtoheshin zërat mediatikë që sa më shumë i shprehnin dashurinë Berishës, aq më tepër bëheshin kritikë me mënyrën e të bërit opozitë nga Basha. Kulmi arriti me djegien e mandateve të deputetëve të PD e LSI, çdekretimin e zgjedhjeve të 30 qershorit, dekretimin 3 ditë para kësaj nga Meta të zgjedhjeve të 13 tetorit dhe bojkotimin e tyre nga “Opozita e Bashkuar”. Objektivi kryesor ishte pengimi dhe zhbërja me çdo çmim, i ngritjes e funksionimit të institucioneve të reja të drejtësisë, që do të mershin me ndëshkimin e mëkateve të vjetra politike.

Fillimi i hetimit parlamentar, rriti nevojën e Presidentit për tu mbrojtur nën çadrën e madhe të opozitës e jo thjeshtë e vetëm nën çadrën e vogël të LSI e cila nga ikja e tij, ishte futur akoma edhe më shumë në ujë. Në këto rrethana, nisën përpjekjet për një lëvizje të re politike të lançuar për më 8 dhjetor, përmes tezave nacionaliste, sovraniste e anti perendimore. Tërmeti i 26 nëntorit e shtyu për më 2 mars këtë axhendë, që nxorri nga kostumi i kreut të shtetit në bulevard Ilir Metën, me përkrahësit e militantët e PD, në prani të Sali Berishës dhe Lulzim Bashës.

Pas kësaj, trokiti pandemia globale. Ishte ai momenti kur nisën të ndryshojnë dukshëm rolet mes Metës e Bashës. Presidenti mori anën e publikes përballë virusit vrasës Covid-19 dhe kryetari i opozitës, duke e parë veten nën morsën e një realiteti që po ndryshonte kahje brenda kampit të tij, u bë me “armikun”. Kjo alarmoi grupet brenda së djathtës, të cilët nisën ta akuzonin Metën për “tradhëti”. Tregues sesi më në fund, njerëzit e Bashës kuptuan se prapa “dashurisë pa kushte” Meta- Berisha, fshihej loja për kreun real të opozitës.

Lulzim Basha nuk e fshehu dot dëshpërimin e tij as në Ditën e Europës, atëherë kur duhet të dëshmone përpara të tjerëve, se ishte gati që të ulej në një tryezë me Edi Ramën dhe Ilir Metën për procesin e anëtarësimit të Shqipërisë në BE. Por, duket se tashmë ai ka një prioritet më të madh, se ai që kanë shqiptarët. Duke vendosur kësisoj në këtë ditë, hallin e tij personal, mbi atë të Shqipërisë dhe të së ardhmes së saj Europiane!