Alfred Lela

Me përcaktimin si persona non grata të Sali Berishës nga Deparamenti amerikan i Shtetit mbyllet një kapitull dhe hapet një tjetër në historinë politike të Shqipërisë. Personalisht jam i trishtuar sepse e shoh si goditje ndaj iluzioneve të mia, që kanë të bëjnë, kryesisht, me pamundësinë e vendit tim për të qenë partner ‘pa pleshta’ i Perëndimit, por edhe i plotë, i drejtë apo në një term të anglishtes ‘righteous among nations’.
Goditja për Sali Berishën është edhe për secilin shqiptar dhe atë sistem te i cili jemi gatues apo viktima. Doktor Berisha është edhe gabimi dhe dështimi ynë si turmë e pakthyer dot në publik.
Pasë thënë këtë do të jetë naivitet nëqoftëse ‘berishistët’, te të cilët në tone të lehta të artikulimit mund ta fus edhe veten, ‘e kapin me amerikanët’ dhe duan t’jua nxjerrin atyre mllefin e përcaktimit si ‘i korruptuar’ të idhullit të tyre.
Edhe pse ka një disnivel të theksuar, Sali Berisha është lideri kryesor i postkomunizmit dhe autoriteti i padiskutueshëm i së djathtës, Departamenti i Shtetit ka përcaktuar edhe të tjerë si non grata. Përkatësisht ish-kryeprokurorin Adriatik Llalla, ish-kryebashkiakun e Durrësit Vangjush Dako dhe deputetin Tom Doshi.
Ajo që mund të parashikohet nga dalja e emrit të Berishës është se edhe të tjerë do ta ndjekin. Nëse jo, nëse mes Rrugës së Elbasanit dhe Foggy Bottom nuk ka një ‘designation’ për të përcaktuar të tjerë të perceptuar si të korruptuar në Shqipëri si persona non grata, ‘peshku i madh’ i Berishës do të qelbet nga koka e pabarazisë.
Sot të djathtët ndihen gjunjëlëshuar, ndërsa të majtët të rivendikuar. Nëse prej të dy anëve politike mund të shtrydhim për të nxjerrë shqiptarët, mendoj se ata duhet të ndihen të trishtuar.
Sidoqë të jetë, sidomos në rastin kur Berisha mund të shoqërohet nga non grata të tjerë, mund të thuhet se një dekadë, apo edhe erë politike hapet prej sot. Lajmi i sotëm që siluron Berishën shpjegon edhe shumë heshtje të aktorëve politikë gjatë këtyre javëve në raport me përpjekjen e qeverisë për të shkarkuar Presidentin.
Sa i takon Berishës, ai ndoshta po paguan mostërheqjen nga skena. Në asnjë çast Doktori nuk e pranoi historinë që i kish rezervuar vullneti, fati dhe koha, por u ngul kokëmushkërisht në kronikën politike të ditës. Në këtë istikam ai shpiku ‘qytetarin digjital’ dhe u hapi, nëpërmjet tij, rubinetin shumë marrinave të vox populi. Jo pak herë edhe denoncimeve që më vonë rezultuan të vërteta.
Një senator politik ex cathedra si ai, do të kishte qenë sigurisht një shërbim i lartë për të djathtën. Prej andej besoj unë do t’i kishte më të rënda hobetë e luftës kur t’i vërtiste mbi kundërshtarët. Kritikët e tij, mbi zë dhe nën zë, thonin se ai u mëshon pozicioneve radikale sepse do të mbrojë veten dhe familjen; ka frikë nga hakmarrja e kundërshtarit, etj.
Një pjesë e shpagimit të gjakut të keq politik mbërriti në anglisht. Në shqip do të vijojë komentariati: një thikë e bërë me dhëmbët e mijëra hienave.