Është e vështirë të jesh Lefter! (Këngë për Lefter Çipën)

Qenë dy dete që këndonin,

natë e ditë në Bregun tonë,

njeri ishte Lefter Çipa,

tjetri ishte Deti Jon!

Lefteri-ky mal i lartë,

qe dashuruar me valët,

me një të florinjtë daltë,

për merak i gdhëndi fjalët!

Burri i vogël madhështor,

kishte një prerje gjeniu,

çdo gjë që prekte me dorë,

kthehej në këngë vetiu!

Poetë e rapsodë pafund,

Labëria jonë jehonte,

po unë vetëm Lefter Çipës,

i hapja rrugë të kalonte!

Po i njëjti fat na pret,

edhe dita na është prerë,

s’është vështirë të jesh poet,

vështirë është të jesh Lefter!

Jetuam kohë të vështira,

një jetë pa fat e bujari,

po bëmë këngë aq të mirë,

sa më nuk do t’i bëjë njeri!

E mor i shtrenjti Lefter Çipa,

për ty vajton e këndon Duka,

në melodi ishe si kripa,

në vargje ishe porsi buka!

Nuk do habitem që një ditë,

që ti të ngrihesh të këndosh,

do ngrihesh porsi Perënditë,

nga gjumi i vdekjes do na zgjosh!

Ka dalë një strofë nga dora tënde,

nga më të bukurat në Botë,

sa herë atë e sjell në mëndje,

nga malli yt mbytem në lotë!

.”O bukuroshe si një ngjalë,

nga ty u shtang deti me valë,

tha sikur të isha djalë,

nuk të lija pa të marrë!.”

Sa herë ato i sjell në mëndje,

bëhem xheloz me të vërtetë,

me vete them për këngën tënde,

ah-ta kisha shkruar vetë!

O burrë i vogël madhështor,

ngrihu-ndriço me rreze drite,

me atë të artë dorë,

një monument vetes i ngrite!

A.DUKA