Testimi elektrofiziologjik përdoret për të vlerësuar anomalitë serioze në ritmin e zemrës ose përçueshmërinë elektrike.

Në personat në të cilët një aritmi tashmë është e dokumentuar ose dyshohet shumë, një mjek me qëllim provokon një ritëm anormal të zemrës gjatë testimit për të zbuluar nëse një ilaç i veçantë mund të ndalojë shqetësimin ose nëse një operacion do të ndihmojë duke eleminuar lidhjet elektrike anormale brenda zemrës. Nëse është e nevojshme, një mjek mund të rivendosë shpejt një ritëm normal me një goditje të shkurtër elektrike në zemër (kardioversion).

Edhe pse testimi elektrofiziologjik është një procedurë invazive dhe kërkohet një anestezion, procedura është shumë e sigurt: Rreziku i vdekjes është 1 në 5,000. Kjo procedurë zakonisht zgjat 1 deri në 2 orë.

• Si bëhet testimi elektrofiziologjik?

Testimi bëhet në spital. Pas injektimit të një anestezie lokale, një mjek fut një kateter me elektroda të vogla përmes një maje gjilpëre të vendosur tek një venë në ijë, krah ose në qafë.

Kateteri fillohet përmes enëve të gjakut të mëdha në dhomat e zemrës, duke përdorur fluoroskopi (një procedurë e vazhdueshme me rreze x) për udhëzim. Kateteri përdoret për të regjistruar elektrokardiogramin (EKG) nga brenda zemrës dhe për të identifikuar vendndodhjen e saktë të rrugëve të përçueshmërisë elektrike.

Ablacioni i radiofrekuencës (shkatërrimi i indeve) ndonjëherë bëhet gjatë procedurës dhe përdor nxehtësinë e krijuar nga valët e radios për të shkatërruar çdo lidhje elektrike anormale në zemër dhe për të parandaluar që personi të ketë aritmi të mëtejshme pa pasur nevojë për terapi të vazhdueshme të barnave.

Crioablacioni është i ngjashëm me ablacionin e frekuencës së rrezatimit, por përdor ngrirjen në vend të nxehtësë për të shkatërruar çdo lidhje elektrike anormale.