Lufta e Rusisë në Ukrainë ka sjellë shumë surpriza, duke bërë që Europa të pyesë veten se çfarë do të ndodhë në të ardhmen. Pushtimi i Ukrainës në shkurt, arriti të befasojë botën në çdo mënyrë.

Së pari, për ata që mendonin se Moska nuk do të ndërmerrte një vendim të tillë për të hyrë në luftë. Për ata që mendonin se Rusia do “vallëzonte” në Ukrainë dhe do të arrinte ta pushtonte një tokë me 40 milionë banorë vetëm për 10 ditë.

Dhe për ata që mendonin se kishin aftësinë teknike dhe të inteligjencës për të bërë më shumë sesa thjesht bombardim rastësor të zonave civile me artileri të vjetëruar; se ushtria e Kremlinit kishte evoluar nga niveli i viteve 90 të Groznit në Çeçeni.

Megjithatë, me mbylljen e vitit 2022, Evropa ka mbetur duke u përballur me një sërë të panjohurash. Për të përmbledhur: një ushtri që dikur konsiderohej si e treta më e frikshme në botë, ka pushtuar fqinjin e saj më të vogël, i cili një vit më parë shkëlqeu kryesisht në IT dhe bujqësi.

Rusia shpenzoi miliarda dollarë me sa duket duke modernizuar ushtrinë e saj, por rezulton se ishte, në një masë të madhe, një mashtrim. Ajo ka zbuluar se zinxhirët e saj të furnizimit nuk funksionojnë disa dhjetëra milje larg kufijve të saj; se vlerësimi i saj për Ukrainën si të dëshpëruar për t’u çliruar nga “nazizmi” i vet është produkt i shtrembëruar.

Rusia eshte perballur gjithashtu me një Perëndim që, larg nga të qenit i përçarë dhe i rezervuar, përkundrazi ishte i lumtur të dërgonte disa nga municionet e saj në kufirin e saj lindor. Zyrtarët perëndimorë gjithashtu mund të habiten që linjat e kuqe të Rusisë duket se ndryshojnë vazhdimisht, pasi Moska e kupton se sa të kufizuara janë opsionet e saj.  Pra, çfarë bën dhe përgatitet Europa, tani që e ka bërë?

Çelësi është se sa papritur ka qenë i unifikuar Perëndimi. Pavarësisht se janë të përçarë për Irakun, të përçarë lidhur me Sirinë dhe pjesërisht të pavullnetshme për të shpenzuar 2% të PBB-së për sigurinë që Shtetet e Bashkuara kërkonin prej kohësh nga anëtarët e NATO-s, Evropa dhe SHBA kanë folur me të njëjtin skenar për Ukrainën.

Herë pas here, Uashingtoni mund të jetë dukur më i kujdesshëm dhe ka pasur vende autokratike si Hungaria. Por zhvendosja është drejt unitetit, jo pabarazisë. Kjo është mjaft surprizë.

Deklaratat se Rusia tashmë e ka humbur luftën mbeten të parakohshme. Ka variabla që ende mund të çojnë në një ngërç në favor të tij, apo edhe një përmbysje të fatit. NATO mund të humbasë durimin ose nervat për dërgesat e armëve dhe të kërkojë përshtatshmëri ekonomike për sigurinë afatgjatë, duke nxitur për një paqe të pafavorshme për Kievin. Por kjo, në këtë moment, duket e pamundur.

Rusia po gërmon në anën lindore të lumit Dnipro në Ukrainën jugore dhe ka avantazhin që vijat e frontit të Donetsk dhe Luhansk në lindje të Ukrainës janë më afër kufirit të saj. Megjithatë sfidat e saj janë të mëdha: personeli i trajnuar dobët, i rekrutuar me forcë përbën 77,000 trupa të saj të vijës së parë – dhe kjo është sipas vlerësimit të shkëlqyer të shprehur nga Putin. Ajo është duke luftuar për municione dhe duke parë kritika të brendshme të hapura dhe të rregullta për zinxhirin e saj të furnizimit dimëror.

Ukraina është në territorin e saj, me moralin ende të lartë dhe armët perëndimore ende po vijnë. Që nga kolapsi i grupit të forcave të Moskës rreth qytetit verilindor të Kharkivit në shtator – ku linjat e tyre të furnizimit u ndërprenë nga një forcë më e zgjuar ukrainase – dinamika ka qenë e gjitha kundër Moskës.