Hipertrofia e prostatës është një gjendje me të cilën pothuajse të gjithë meshkujt që mbushin moshën 80 vjeç duhet të përballen herët a vonë.

Megjithatë, vetëm gjysma tregojnë çrregullime që lidhen me zmadhimin beninj të gjëndrës së prostatës dhe prej tyre rreth 50 për qind kërkojnë trajtim të synuar, farmakologjik ose kirurgjik.

Cilat janë simptomat tipike?

“Zgjerimi i prostatës që lidhet me plakjen mund të ndihet me lloje të ndryshme sëmundjesh”, thotë Emanuele Montanari, profesor i urologjisë në Universitetin e Milanos dhe drejtor i njësisë operative komplekse të urologjisë të Fondacionit Irccs Policlinico të Milanos për “Corriere della Sera”.

“Nevoja për të urinuar shpesh dhe urgjenca për të urinuar, me rrezikun për të mos mundur për të shkuar në tualet në kohë, janë ankesat tipike fillestare”, shpjegon ai.

“Në rastet më të rënda mund të arrihet një pengesë e plotë që kërkon ndërhyrje të shpejtë në urgjencë për të vendosur një kateter për të lejuar zbrazjen e fshikëzës”, vazhdon profesor Montanari.

Ku bazohet terapia mjekësore?

Sipas profesorit, terapia mjekësore bazohet në përdorimin e barnave simptomatike. Më të përdorurit, të vetëm ose të kombinuar, janë alfa-litikët dhe pesë frenuesit alfa reduktazë.

Ato janë shumë efektive, por duhen tre deri në gjashtë muaj për të pasur efekt, duke reduktuar volumin e prostatës dhe PSA-në (antigjen specifik i prostatës).

Ato gjithashtu zvogëlojnë rrezikun e mbajtjes akute të urinës me 70%, dhe rrjedhimisht nevojën për një kateter, si dhe mundësinë për t’iu drejtuar kirurgjisë.

Megjithatë, ato kanë efekte anësore që mund të kufizojnë pranimin e tyre nga pacienti. Ato në fakt mund të zvogëlojnë epshin me probleme të ereksionit dhe të përcaktojnë një rritje të vëllimit të gjinjve.

Kur është i nevojshëm operacioni?

Gjithnjë sipas shpjegimit të profesor Montanarit për “Corriere della Sera”, kur çrregullimet e lidhura me hipertrofinë e prostatës nuk i përgjigjen terapisë ose pacienti nuk dëshiron të marrë më medikamente, përdoret kirurgjia, e cila eliminon vetëm pjesën qendrore adenomatoze të prostatës.

Pjesa kaudale mbetet, kështu që rreziku i zhvillimit të kancerit të prostatës nuk eliminohet.

Hipertrofia e prostatës është një sëmundje beninje, ndaj nuk ka asnjë indikacion të detyrueshëm për kirurgji.

Megjithatë, ekzistojnë pesë rrethana në të cilat operacioni nuk mund të shmanget si mbajtja e urinës që rezulton në vendosjen e një kateteri, infeksione të përsëritura, hematuria e fuqishme, komplikime të tilla si gurët në fshikëz dhe/ose divertikuloza dhe sëmundje të veshkave.