Afrimi i zgjedhjeve të 11 majit shtron vetiu një pyetje që është megjthatë kalimtare në realitetin tonë, por mbetet parësore: cila është oferta elektorale dhe programore? 

Për të parën përgjigja nis nga Partia Socialiste, një forcë që teorikisht por edhe praktikisht mund të mbështetet te 750 -800 000 votat e veta standard që e bën atë forcën kryesore për t’u llogaritur. Përballë saj ka një gamë partish opozitare nisur nga PD-ja dhe aleanca e saj dhe disa subjekte të tjera që kanë identitet kryetarësh apo edhe deri diku forme në predikim zgjedhor.

Si ofertë programore, PS-ja sot nuk jep asgjë: motoja e z. Rama është “me mua hyni në BE” dhe “unë do mbroj SPAK-un”. Çdo gjë tjetër është zhurmë dhe propagandë për: ja çfarë kemi bërë ne. Në këtë aspekt, një shumicë që nuk pranon të korrigjojë asgjë në aspektin programos sugjeron se garë reale nuk ka. Dhe më keq, nuk ka mobilitet social. 

Përballë është Partia Demokratike me oferta sociale dhe deri populiste që po jepen për konsum pak ditë para zgjedhjeve për të karikuar shpresën e një kategorie që nuk akomodohet dot në këtë realitet. 

Por një tjetër diskutim këtu është lista e kandidatëve. Mënyra sesi PD-ja kalibroi listën e vet vuri në diskutim kredon e hapjes me primaret aq sa jemi në pikën që perceptimi se “Sali Berisha nuk po luan për të fituar” ka zënë vend mirë. Edhe Dashamir Shehi, që e njeh të paktën ambjentin politik të Shqipërisë, shprehej sot se Berisha po loz për të fortifikuar pozitën e vet pas zgjedhjeve dhe jo për të rrëzuar Edi Ramën. Ky është një mesazh që ka mbërritur edhe në leximin e njerëzve të shumtë që kanë interes për zgjedhjet.

Pse opozita e sotme nuk ka interes të qartë për t’u shfaqur si forcë qeverisëse? Mund të ketë shumë arsye, por në situatën ku jemi, një operacion i tillë do të kërkonte ndryshime themelore në lidership, për të realizuar me të vërtetë shndërrimin dhe hapjen. Një gjë e tillë nuk ndodhi dhe varka e PS-së nuk përmbyset dot nga Berisha, që përfaqëson një atavizëm në sistemin e sotshëm edhe për shkaqe biologjike.

Rikonfirmimi si opozitë kryesore i tij vjen bashkë me afirmimin e pozitave të shumë njerëzve vërdallë tij që në asnjë rrethanë tjetër nuk do të merrnin dot mandatin, kështu që praktikisht kemi të bëjmë me një uzurpim që është i tillë jo vetëm për shkak të një emri, por sepse me atë emër lidhet vetëm një plan: amnistimi dhe imuniteti i disave. Kështu lexohet kjo gjendje aktualisht dhe është për të ardhur keq që në një mënyrë apo tjetër të gjithë po punojnë për Edi Ramën: edhe forcat e reja priren më shumë nga vetëpromovimi i disa individëve sesa të ofrojnë një alternativë.

s.zaimi /Respublica.al