Pëllumb Kulla për Rudina Xhungën, një grua e vdekur si gazetare

“…Ishte një kohë kur vërtet mendoja se kjo gazetare shfaqte shenja talenti në fushën e saj, por po bindem se kjo zonjë nuk duhet krahasuar më me gazetarë.
Fare e pranueshme që të ketë njerëz që të ruajnë mirënjohje për Enver Hoxhën, pavarësisht seç mendojnë shumica dërmuese e shqiptarëve nëpër qytete dhe fshatra, e shqiptarëve që nuk kanë në zotërim gazeta dhe televizione, shqiptarëve që nuk kanë marrë pjesë në ndarjen e pasurive që shpronësoi dhe shtetëzoi shoku Enver, e shqiptarëve shkularakë pa prejardhje Blloku, që jetojnë nëpër të katër anët e globit…

Por që t’i bëhet apel një populli, të prononcohet dhe të anunçohet një bisedë me kufomën e gjallë të së shoqes, me një infermiere, me një truprojë, apo me një kuzhiniere të tij, kjo është kulmi i dhunës shpirtërore mbi një popull të vuajtur.
Është e vërtetë që në atë vend Enveri është sot tema e ditës. Është tema e ditës e partive, e parlamentit, e muzeve të rinj dhe kremtimeve jubilare, ku ngjarjet historike bëhen gjithnjë e më lavdimëdha.

Është e vërtetë që politikanët shqiptarë në këta 25 vjet bënë ç’është e mundur që Enver Hoxha me gojë të shahet dhe me vepra të qahet dhe nuk ka sepse të na dhimbset një gazetare ashtu tek po tenton për herë të tretë të zhbëjë veten nën këpucët e një gruaje si Nexhmia, e cila në pleqërinë e saj ndërton përgjigjet dhe gjen një shërbesetare si Rudina, që merr përsipër t’i hartojë pyetjet që u shkojnë atyre përgjigjeve.

Ky shënimi im as e shton dot, dhe as e pakëson audiencën e Vizion Plusit të hënën që vjen… . Por ia vlen për të theksuar edhe një herë se të hënën që vjen, shqiptarët do të ndjekin një version të ri të formave të edukimit  në demokraci,  tek do të shohin t’u rilexohet Historia e PPSh nga dy gra të vdekura, nga të cilat njëra ka vdekur si njeri dhe tjetra si gazetare.  ”