Nga Freard Rista

Sot, jetojmë në një shoqëri e cila çdo ditë e më shumë po prodhon divorce të çifteve të reja, por jo vetëm. Po jetojmë në një shoqëri gjithashtu konservatore, të prapambetur në krahasim me shoqëritë moderne perëndimore. Po jetojmë në një shoqëri ku një numër i konsiderueshëm familjesh, ende sot, e shohin martesën e menjëhershme si mënyrën më të mirë të mundshme dhe si të papranueshme bashkëjetesën e fëmijës së tyre me një person tjetër.

Por, nëse fëmija e tyre ka vetëm pak kohë që e njeh djalin apo vajzën tjetër, a është martesa zgjidhja më e mirë?

Unë mendoj që jo!

Në shumicën e rasteve ky vendim ka prirjen të çojë çiftin në divorc. Jam në dijeni të disa rasteve, ku familja, prindërit, e kanë parë martesën e fëmijës së tyre (më shumë te vajzat), jo vetëm si një mënyrë për të shmangur bashkëjetesën, por edhe për arsye të tjera. Për shembull: në rastin e një shtatëzanie të padëshiruar apo në rastin e një varfërie ekstreme. Në këtë mënyrë, prindi i shmanget një detyrimi ligjor dhe moral që ka për fëmijën e tij, në pamundësi financiare, duke ia lënë këtë barrë një familjeje tjetër, pra burrit të vajzës. Këto raste ndodhin në zona të thella në rrethe të ndryshme të Shqipërisë, ku mendësia e njerëzve është konservatore dhe sidimos kur vajzat nuk janë të afta për të marrë në dorë jetën e tyre. Në këtë mënyrë, fatkeqsisht, ato janë të destinuara t’i nënshtrohen prindërve dhe më pas burrit të ardhshëm.

Martesa është një vendim shumë i rëndësishëm në jetën e njeriut, padyshim më i vështiri dhe më i rëndësishmi, pasi do të zgjidhni personin me të cilin do të kaloni një pjesë të konsiderueshme të jetës, me të cilin do të keni fëmijë… E them këtë, për sa i përket vendimeve të cilat ne e dimë që një ditë do t’i ndërmarim. Nesër ne mund të gjendemi përballë një vendimi “A ta vras apo jo veten”, por nuk mund ta përfshij sepse nuk e di në do të ndodhë apo jo. Ndërsa martesa ka shumë mundësi të ndodhë pasi është diçka njerëzore, a natyrshme.

Njeriu duhet të tregohet shumë i zgjuar, i kujdesshëm dhe inteligjent, që të dijë se çfarë i duhet atij në një moment të caktuar.
Në këtë rast, duhet të dijë se çfarë pyetje të bëj: “A do të jetosh me mua?” apo, “A do të martohesh me mua”?

Një djalë apo vajzë qoftë, duhet gjithmonë të bëj pyetjen e parë. Nuk duhet të nxitohet në një martesë e cila më pas mund të përfundojë në divorc. Edhe bashkëjetesa mund të ndërpritet, por është më pak e dhimbshme, më pak e komplikuar se sa ndërprerja e një martese, pasi në valle nuk janë vetëm çifti, por ndoshta edhe fëmijët, janë dy familje, janë dy fise, janë dy shoqëri.

Përtej kësaj, le të mos mendojmë ndarjen, të mendojmë gjërat positive. Njeriu gjatë bashkëjetesës ka mundësi ta njohë më mirë partnerin. Gjërat e mira dhe të këqija të tij, veset, huqet, tekat, dëshirat, tipin, çdo gjë. Bashkëjetesa të përgatit më së miri për terrenin e luftës (martesën). Çiftet që kanë kaluar më parë një bashkëjetesë dhe më pas janë martuar, kanë më pak të ngjarë të pësojnë divorc në të ardhmen. Kjo, sepse gjatë kohës që kanë qendruar bashkë kanë kuptuar nëse partneri është i duhuri apo jo. Bashkëjetesa është thjesht një para-martesë. Është një stërvitje, një para-përgatitje, është një këshilluese e mirë. Koha nuk ka rëndësi, 1 apo 2 vjet. Rëndësi ka që me kohën, çifti të arrijë të kuptojë se cili do të jetë hapi i radhës.

Bashkëjetesa është e bukur, por martesa dhe krijimi i një familjeje është akoma më i bukur, por gjithashtu i vështirë dhe i rrezikshëm. Eshtë qesharake, por njëkohësisht dhe e bukur, të shohësh para se të flesh dhe pasi të zgjohesh, të njëjtën fytyrë, për vite me rradhë. Eshtë interesante të shohësh se si ndryshon fytyra dhe gjithë fizionomia e bashkëshortit\es tënde, ditë pas dite.

Kur them që martesa është e vështirë dhe e rrezikshme, më kujtohet një fjalë e urtë amerikane e cila thotë: “Të ndash shtratin me gruan, është njësoj si të ndash shtratin me CIA-n”. Mu kujtua dhe një bisedë me një mikun tim, i cili më tregonte një barsaletë, ku në një konkurs gënjeshtre marrin pjesë njerëz të ndryshëm dhe fitues ishte ai që thoshte gënjeshtrën më të madhe të jetës së tij…dhe e fitoi një burrë i cili tha:- “Unë kam 30 vjet i martuar, dhe nuk jam zënë asnjeherë me gruan time”.

Përtej humorit, martesa dhe krijimi i një familjeje është një nga gjërat më të bukura në jetën e njeriut. Lumturia vjen si rezultat i të pasurit një familje të shëndoshë.