Kur jeta bëhet e zezë, ajo vlen pak.

Nga Adriatik Lapaj

Kur jeta bëhet e zezë, ajo vlen pak.

Shpesh shumë njerëz duan veç një shkak për të bërë hatanë. Madje e kërkojnë atë shkak me subkoshiencën e tyre. Pse ndodh?

Sepse kanë humbur shumë në jetë. Sepse nuk kanë shpresë. Sepse shoqëria kur fillon prodhon stres, tension, konflikt, sigurisht që diku do shfryjë.

Jetojmë në kaos social. Në Republikën e më të fortit. Sepse më i “forti” nuk ngopet e zgjeron territorin në kurriz të të tjerëve e ndërkohë asnjë strukturë ndaluese shtetërore nuk e ka përballë. Sepse i “forti” e di që këtu punët zgjidhen me forcë.

I ka shkuar. Ashtu i’a ka dalë të pasurohet, të grabis çfarë si takon e të nënshtrojë të tjerët.Heshtja! Sepse shoqëria hesht deri në limite. Hesht deri sa krisma i fanitet te dera e vetë. Se ne i qëndrojmë shprehjes “çudia më e madhe 3 ditë zgjat”. Vlerat.

Se i kemi ikur vlerave. I kemi ikur parimeve. I kemi ikur sensit të masës. Se modeli që kemi promovuar është ai i gangsterëve dhe jetës së lehtë.

Modeli i trafikantëve me pushtet. Modeli i armëve dhe dhunës. Se ata që kanë mjet forcën i ulim në zyrat e shtetit, apo në tavolina biznesi me zyrtarët e shtetit. Se me të fortët se krruan dot pasi ata të masakrojnë dhe pas pak kohe i gjen prapë rrugëve në mos në Parlament.Shoqëritë që shkatërrojnë shtetin e tyre, firmosin e vulosin mjerimin e vetë.

Kur shtetin e kthen në OJF që prodhon spektakël, strehë për krimin dhe strukturë partiake që prodhon vende pune e favore për militantët, ditët e zeza janë të sigurta.Pa u kthyer te vlerat dhe e drejta, keq e më keq do shkojë.