Për të kuptuar se si të përfshihet mishi i kuq në një dietë të shëndetshme dhe të ekuilibruar, fillimisht është e nevojshme të përcaktohet se cilat lloje bëjnë pjesë në këtë kategori. Mishi i kuq nënkupton viçin, derrin, dhinë, delen dhe qengjin.

Në vendet perëndimore ka një konsum të tepruar të mishit të kuq, të përpunuar dhe të freskët, gjë që nuk justifikohet as nga vlera e lartë proteinike e këtyre ushqimeve. Për të plotësuar nevojën ditore për proteina dhe hekur nuk është e nevojshme të hani mish çdo ditë, por të fusni në dietë edhe peshkun, djathin, vezët, frutat e thata, bishtajoret dhe perimet.

Mishi i kuq është një burim i shkëlqyer i proteinave. Vlera biologjike, pra prania e aminoacideve thelbësore në përmasat e duhura, është e lartë. Qoftë mish viçi, derri apo qengji, ai është gjithashtu një burim hekuri. Mineralet e pranishme në mishin e kuq përfshijnë kaliumin, natriumin, fosforin, zinkun dhe selenin, ndërsa vitaminat e pranishme janë ato të grupit B.

Në vitin 2015, Agjencia Ndërkombëtare për Kërkimin e Kancerit (IARC), agjencia e OBSH-së që vlerëson dhe klasifikon provat e kancerogjenitetit të substancave, përcaktoi mishin e kuq si kancerogjen (klasa 2A e klasifikimit IARC) dhe mishin e kuq të përpunuar (salsiçet apo kremviçet) si padyshim kancerogjene (klasa 1 e klasifikimit IARC). Me fjalë të tjera, konsumimi i tepërt i mishit të kuq, veçanërisht mishit të përpunuar, rrit rrezikun e zhvillimit të disa tumoreve në raport me sasinë dhe shpeshtësinë e konsumimit.

Rreziku i mishit të kuq dhe atij të përpunuar varet si nga sasitë, ashtu edhe nga mënyra në të cilën disa përbërës ndërveprojnë me trupin. Klasifikimi i IARC, megjithatë, nuk na tregon asgjë për fuqinë kancerogjene të një substance në shkaktimin e kancerit. Për shembull, është teknikisht e gabuar të barazosh mishin e kuq dhe duhanin, edhe pse të dy janë në të njëjtën kategori IARC. Duhet thënë se nuk ka sasi absolute të rekomanduar të konsumit të mishit: rekomandimet e OBSH-së sugjerojnë një konsum të përgjithshëm të mishit të kuq më pak se 500 gramë në javë. Mbi të gjitha, duhet t’i kushtohet vëmendje gatimit, pasi në temperatura të larta mund të formohen përbërës kancerogjenë, të dallueshëm qartë në pjesët e nxira të mishit të djegur.