Në prag të zgjedhjeve të përgjithshme të 11 majit, debati mbi statusin “non grata” të Sali Berishës në SHBA është rikthyer në qendër të vëmendjes, këtë herë pas një postimi në Twitter nga gazetari amerikan Mark Caputo.

Caputo pretendon se ka komunikuar me një përfaqësues të Departamentit Amerikan të Shtetit dhe se ka marrë një përgjigje që lë të kuptohet se, në disa raste, udhëtimi i Berishës në SHBA nuk përjashtohet plotësisht. 

Ai nuk ka publikuar emra, tituj zyrtarë apo dokumente që e mbështesin këtë pohim. Komenti i tij u shpërnda gjerësisht në rrjetet sociale dhe mediat shqiptare, duke ngjallur diskutim mbi vlefshmërinë dhe kohën e kësaj deklarate.

Kjo vjen në një moment kur Partia Demokratike ka lidhur një kontratë lobimi prej 6 milionë dollarësh në SHBA. Qëllimi: të ndikojë në rishikimin e statusit të Berishës nga institucionet amerikane.

Pyetjet që dalin janë disa:

• A përbën deklarata e Caputo-s një komunikim real institucional, apo një interpretim personal?

• A ka ndryshuar qëndrimi i SHBA lidhur me Berishën?

• Dhe nëse po, çfarë ndikimi mund të ketë një zhvillim i tillë në këtë fazë të fushatës?

Në të kaluarën, figura të shpallura “non grata” nga SHBA — si Nicolás Maduro apo Robert Mugabe — janë lejuar të udhëtojnë për arsye të veçanta, si pjesëmarrja në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së. Por këto janë raste të kufizuara dhe të lidhura ngushtë me protokolle ndërkombëtare, jo me angazhime politike dypalëshe.

Deri tani, nuk ka asnjë konfirmim zyrtar nga Departamenti Amerikan i Shtetit.

Në prag të një vendimi kombëtar, ku fjalët peshojnë po aq sa veprat, mbetet për t’u parë nëse ky është një sinjal real politik apo një tentativë e minutës së fundit për të ndryshuar narrativën. Por një gjë është e qartë:

Statusi “non grata” nuk zgjidhet me status në Twitter. Dhe një pyetje që kushton 6 milionë dollarë meriton një përgjigje më shumë se gjysmë të thënë.