Shkruar nga Gjergj Zefi

Nga diletantizmi politik tek kauzat e braktisura…

Deputeti i Partisë Demokratike, Tomor Alizoti, ka përsëritur një shprehje që është bërë modë tashmë tek politikanët e lartë të PD-së. Prej kohësh ata nuk reshtin së shprehuri frustracionin e tyre me qytetarët, duke pyetur përse nuk dalin në sheshe për të rrëzuar Edi Ramën, por rrijnë indiferentë. Madje nuk mjaftohen me kaq, por kritikojnë edhe mënyrën e jetesës së njerëzve. Sipas tyre, “populli pi kafe gjithë ditën”. Ky lloj qëndrimi, përveçse një diletantizëm i shkallës së lartë, është edhe një fyerje e rëndë.

Në thelb, kemi të bëjmë me një mosnjohje skandaloze të realitetit dhe një mungesë totale empatie ndaj shqetësimeve të qytetarëve. Opozita, në çdo vend ku pushteti ndryshohet me votë, nuk mund të ankohet pse njerëzit nuk dalin në shesh. As edhe në rastet kur lidershipi i saj ndihet i persekutuar. Sepse opozita, historikisht, nuk ka qenë kurrë komode. Ajo ka ecur gjithmonë në një rrugë të vështirë, plot pengesa, ku politikanët e saj janë sulmuar, shantazhuar, blerë, burgosur, madje edhe vrarë. Të jesh opozitar është një mision i rrezikshëm, sepse ka për objektiv rrëzimin e një qeverie, dhe prapa çdo qeverie qëndrojnë grupe të fuqishme financiare, ekonomike dhe kriminale, që bëjnë gjithçka për ta mbajtur pushtetin.

Opozita, pra, është në thelb revolucionare. Është një rrugë e minuar, ku gjithmonë ka dhe do të ketë të rënë e të plagosur, në kuptimin politik dhe shoqëror të fjalës. Prandaj politikanët e PD-së që shajnë popullin pse nuk del në protestë, duhet më parë të njohin mirë hallet reale të njerëzve. Dhe pastaj, t’i kanalizojnë ato shqetësime në kauza politike të qëndrueshme, të cilat nuk lihen rrugëve, por çohen deri në fund.

Por çfarë ka ndodhur me opozitën shqiptare gjatë pushtetit të Ramës?

Kauzat janë ngritur dhe janë shuar pa asnjë rezultat. Janë përdorur më shumë për llogari elektorale sesa për interesin qytetar. Shembulli i protestës së banorëve të Unazës së Re është i qartë. Opozita mori përsipër ta drejtonte revoltën kundër prishjes së banesave, por e shfrytëzoi sipas interesave të veta dhe në fund i braktisi qytetarët. Rezultati: ata u burgosën, patën procese penale, u rrënuan ekonomikisht dhe morën vetëm çfarë kishte parashikuar qeveria, asgjë më shumë.

Një protestë e vërtetë duhet të ketë një plan maksimal, një optimal dhe një minimal, gjithmonë më lart se oferta fillestare e pushtetit. Por opozita jonë nuk i është afruar as planit minimal. Gjithmonë është zbatuar ajo që ka thënë qeveria. Ndaj qytetarët janë lodhur, janë zhgënjyer dhe nuk kanë më besim tek një opozitë që i përdor për skenarë politikë, por nuk u sjell asnjë fitore.

Kështu, kur Tomor Alizoti dhe të tjerë mallkojnë popullin pse nuk del në shesh, pyesin gabim. Pse duhet të dalin qytetarët në shesh kur nuk fitojnë asgjë? Njerëzit nuk dalin për të bërë qejfin e politikanëve që duan të bëhen deputetë, as për të dhënë një mesazh bosh. Dalin kur kanë shpresë se do të ndryshojnë diçka. Për këtë, Tomorri dhe kolegët e tij duhet të dëgjojnë më pak vetëveten dhe më shumë qytetarët.

/Pamfleti