Në mes të kësaj jave Uashingtoni shpalli një aleancë të re diplomatike dhe ushtarake për ti’u kundërvënë Kinës në Pacifik, duke mbledhur rreth vetes Mbretërinë e Bashkaur dhe Australinë. Aleanca e re anglishtfolëse, e pagëzuar AUKUS është trajtuar si një thikë pas shpine për Francën pasi ajo, jo vetëm e ka lënë atë në hije në një zonë ku Parisi ka shumë interesa, por sepse ajo ka detyruar edhe Australinë të prishë një kontratë të majme ushtarake për blerjen e 12 nëndeceve franceze.

Tani qeveria e Kanberras do të detyrohet të marrë nëndecet bërthamore amerikane. Përpos një humbjeje të konsiderueshme ekonomike, ky operacion i mbajtur në fshehtësi deri në orët e fundit përbën edhe një përcarje të aleancave dhe një ndryshim të ekuilibtave gjeopolitikë. Pikërisht për këtë ministri i jashtëm francez, Jean­Yves Le Drian, e quajti këtë një goditje të pabesë dhe foli për një kthim të Uashingtonit në metodat dhe praktikat e periudhës Trump. Po a është e vërtetë kjo? A ka ngjashmëri mes sjelljes dhe qëllimeve gjeopolitike të të dy presidentëve? Lapsi.al ka bërë një radigrafi të opinioneve më prestigjoze që ekzistojnë në shtypin ndërkombëtar.

Analistët thonë se me Biden stili i tij ka ndryshuar, por substanca fare pak. Në më pak se nëntë muaj pasi ka marrë detyrën, Joe Biden nuk ka bërë asnjë thyerje rrënjësore me politikën e jashtme të udhëhequr nga Donald Trump. Njësoj proteksionist, izolues, sfidues me aleatët e tij, ndonëse më i edukuar dhe i buzëqeshur, Joe Biden, po rrezulton një president i ngjashëm me paraardhësin, ndryshe nga sa shpresonin partnerët perendimorë të SHBA.
Përgjatë këtyre muajve, nga Kina në Afganistan, nga Kuba tek Irani, është shfaqur një  vazhdimësi e frikshme mes dy administratave, që mezi maskohet nga një gjuhë  më e latuar dhe nga metoda më klasike.

Në pamje të parë, dy presidentët sillen në mënyra rrënjësisht të ndryshme
në skenën ndërkombëtare. Më i sjellshëm, më i buzëqeshur, më i ngrohtë se paraardhësi, Biden kultivon një stil shumë më të përpunuar. Sot jemi shumë larg nga postimet provokuese në Tëeeter, ose daljet gjëmuese në samitet ndërkombëtare. Po ashtu nuk ka ta më takime të papritura me autokratë ose shpërthime zemërimi me aleatët. I rrethuar nga një ekip me përvojë në
praktikat ndërkombëtare, të mbështetura nga vetë super xhentili sekretari i shtetit Antony Blinken dhe Këshilltari për Siguri, Jake Sullivan, ardhja e Biden u përshëndet me lehtësim nga homologët e tij të huajt, veçanërisht evropianët.

Pavarësisht nga pandemia, të gjithë u kënaqën nga kthimi në normalitet, pas katër viteve të mundimshme me Trump. 

Realiteti doli të ishte pak më ndryshe. për europianët sinjali i parë shqetësues u pa me vazhdimin e politikës së ndalimit për të hyrë në SHBA. Ky kufizim i vendosur nga Trump në fillim të pandemisë, në pranverë 2020, u hoq në fund
të mandatit të tij. Biden e rivendosi atë sapo mori detyrën, pavarësisht se tashmë kushtet e Covid 19 kishin ndryshuar. Nga ana tjetër, Biden bëri të qartë llojin e marrëdhënies që ai synonte të kishte me partnerët e saj evropianë.

Tërheqja nga Afganistani ishte më shumë më e vështirë të injorohej. I vendosur nga Trump, ky largim i njëanshëm pa kompensim u drejtua nga Biden me një stil mjaft të ngjashëm me atë të tingullitakteve bubulluese të paraardhësit. Refuzimi për të dëgjuar rekomandimet e gjeneralëve të tij, ndaj të cilëve ai është tepër dyshues, Biden zgjodhi të  vendosë i vetëm duke krijuar një katastrofë në terren. Të gjenduar para një akti të kryer shtetet anëtare të NATO -s u kapën në befasi. Asnjë kërkesë për të zgjatur pak kohën e evakuimit as u dëgjua, as nuk u mor parasysh.

Rivendosja e sanksioneve kundër Kubës, këmbëngulja në ato që u vendosën nga Trump kundër Iranit, janë të tjera vazhdimësi shqetësuese mes të dy presidentëve. Biden madje u shfaq më i butë ndaj Rusisë, duke pranuar ndërtimin e oleodukut Nord Stream 2 nën detin Baltik, në kurriz të Ukrainës. Në pikpamjen tregtare Biden  i ndeji gjithashtu besnik pjesës më të madhe të masave proteksioniste të vendosura nga Trump. Shumica e taksave mbi importet e çelikut dhe aluminit nga Bashkimi Evropian kanë mbetur ende në fuqi. 

Javën e ardhshme në OKB, Biden pa dyshim do të bëjë deklarata propagandistike mbi bashkëpunimin e nevojshëm ndërkombëtar dhe rëndësinë e aleancave, njësoj si sikur të kishte ndërmend të kthehej në atë kohë kur Shtetet e Bashkuara i shihnin interesat e tyre afatgjata shumë të ndërvarura nga një rendi i qëndrueshëm ndërkombëtar, bazuar në rregulla te përbashkëta, ku traktatet respektoheshin.

Por ndryshe nga Trump që nuk shfaqte ndonjë mospërputhje midis fjalimeve dhe veprime të vetë Trump, duke mos i fshehur qëllimet e tij, Biden praktikon një politikë shumë të ndryshme nga ajo që përshkruan me fjalë.