Djali i Mehmet Shehut flet për marrëdhënien e babait të tij me Enver Hoxhën

Opinion-Në periferi të Barcelonës, në një lagje të quajtur Batalona, jetonte në vitin 2001 shkrimtari Bashkim Shehu, djali i vogël i ish-Kryeministrit Mehmet Shehu.

Pavarësisht punës, pasioni i tij i parë mbetej të shkruarit. Emisioni “Opinion” i gazetarit Blendi Fevziu, realizuar më datë 06 Maj 2002, i është kushtuar pikërisht Bashkim Shehut.

Letërsia dhe jeta e Bashkim Shehut ka pasur një boshllëk të madh, një gropë që ngre krye dukshëm në biografinë artistike të tij. I pasionuar pas magjisë së fjalës, ai ka botuar librin e tij të parë “Një kohë tjetër”, kur ishte vetëm 22 vjeç, më 1977.

Djali i numrit dy të regjimit komunist nuk e pati të vështirë të punësohej si skenarist në “Kinostudio”, por për një kohë të shkurtër. Në atë kohë, ai besonte se shumë shpejt do të botonte librin e tij të dytë, por në fakt ai erdhi 16 vjet më vonë. Nuk ishte një libër i zakonshëm, nuk ishte as letërsi dhe as kujtime, por diçka e ndërmjetme.

Libri titullohej “Vjeshta e ankthit,” në të cilin analizoheshin tre muajt e vjeshtës së vitit 1981, që u bë vjeshta fatale e kryeministrit shqiptar dhe familjes së tij. Libri pati sukses të madh në Paris, por vetë Bashkimi u arrestua shpejt pas vetëvrasjes së të atit, sëbashku me vëllain dhe nënën e tij. Bëri afërsisht 9 vite burg dhe internim deri në Marsin e vitit 1991.

Pas rënies së regjimit ai u vendos fillimisht në Tiranë dhe më pas nga viti 1992-1995 në Budapest dhe pas një qëndrimi 2-vjeçar në Tiranë u vendos përfundimisht në Barcelonë. Katër vjet pas “Vjeshtës së ankthit”, ai botoi një tjetër libër, “Rrëfim ndaj një varri të zbrazur”, një roman me theks të ndjeshëm autobiografik.

Ai refuzon të zbërthejë detaje dhe kujtime të asaj kohe, por beson se ka mundësi të analizojë atë “kohë dhune” siç e quan ai, që u nis si fati dhe u bë fataliteti i tij.

“Fakti që Nexhmie Hoxha ka shkruar një libër për raportin mes Enver Hoxhës dhe Mehmet Shehut është interesant, por ajo që është e trishtueshme për mua është fakti që i jepet kaq shumë vëmendje të vesë së diktatorit, gjë që nuk ka ndodhur në asnjë vend post-diktatorial. Mund të thuhet që ajo ka qenë ndër njerëzit më të afërt dhe që di shumë gjëra, por pikërisht ata që dinë më shumë, thonë më pak. Në atë lloj niveli të atij sistemi nuk ka miqësi, ka bashkëfajësi. Mes njerëzve shumë të pushtetshëm që shtypin një popull të tërë ka bashkëfajësi. Natyrisht ai që ka epërsi, në rastin tonë Enver Hoxha, ishte i kthjellët që s’kishte të bënte me miqësi, ndërsa ai fati i të cilit varet nga diktatori, përpiqet të gënjejë veten që ka besnikëri apo miqësi. Nexhmia thotë që ka miqësi të tradhtuar, por nuk është miqësi e tradhtuar, sepse nuk ka pasur miqësi. Miqësia në këtë rast është vetëgënjim nga ai që është më pak i pushtetshëm. Për raportin e tyre unë di pak gjëra, por ajo që kam parë ka qenë një lloj adhurimi ndaj Hoxhës dhe që mendonte se duhet të luftonte bashkë me të”,tha Shehu.

*Ky material është pjesë përbërëse e Arkivës së Televizionit Klan për vitet 1998-2012