Një gjendje e pashërueshme e quajtur kardiomiopatia hipertrofike HCM mund të jetë më pak vdekjeprurëse sesa mendohej më parë, sipas një studimi të ri të vdekjeve të papritura kardiake midis të rinjve.

Të paktën 1 në 500 njerëz në të gjithë botën mendohet se kanë HCM, megjithëse vlerësimet ndryshojnë. Muskujt e zemrës zmadhohen dhe trashen, duke ndikuar në funksionimin e zemrës. HCM gjithashtu mund të prishë sinjalet elektrike të zemrës. Vdekja e papritur kardiake ndodh kur një mosfunksionim elektrik shkakton një ritëm të shpejtë, të parregullt që ndalon zemrën.

Hulumtimet paraprake sugjeruan 1 në çdo 100 deri 200 njerëz me HCM vdesin papritmas çdo vit nga ataku kardiak, tha Dr. Paul Dorian, autor i vjetër i studimit të ri dhe profesor i mjekësisë në Universitetin e Torontos.

Por puna e ekipit të tij në Ontario zbulon se gjasat e vdekjes së papritur janë vetëm rreth 1 në 3,000 njerëz në vit.

“Gjetjet tona na lejojnë të ulim shkallën tonë të shqetësimit për gjendjen,” tha Dorian.

Studimi, i shfaqur në Revistën e Shoqatës së Zemrës Amerikane, gjithashtu zbuloi 7 në 10 vdekje të papritura të lidhura me HCM, te njerëzit që nuk ishin diagnostikuar më parë me gjendjen. Burrat me HCM kishin më shumë se pesë herë rrezik të vdekjes së papritur kardiake se gratë.

HCM zakonisht është e trashëguar, zakonisht shfaqet kur njerëzit janë në adoleshencë apo të 20-tat. Manifestimi i tij më i publikuar është vdekja e papritur, tha Dorian, shpesh tek të rinjtë – veçanërisht atletët. Megjithatë, studimi zbuloi se shumica e vdekjeve kanë ndodhur gjatë pushimit ose aktivitetit të lehtë. Vetëm rreth 17% kanë ndodhur gjatë, ose menjëherë pas aktivitetit fizik.

Sqarimi i rrezikut të vdekjes së papritur për pacientët me HCM është thelbësore.

Ata mund të këshillohen nga mjekët që të jenë gjithnjë të kujdesshëm, të shmangin pjesëmarrjen në atletikë, dhe ndoshta edhe të marrin një ICD, një defibrilator kardioverter i implantueshëm që zbulon ritmet e rrezikshme jonormale të zemrës dhe sjell një tronditje korrigjuese.

Për studimin, shkencëtarët përdorën një bazë të dhënash që kap të gjitha vdekjet në Ontario.

Regjistrimet përfshinin autopsinë dhe detaje të tjera për secilin rast.

Studiuesit numëruan vdekjet e papritura kardiake të lidhura me HCM në njerëz të moshës 10-45 vjeç për 12 vjet duke përfunduar në vitin 2016. Ekipi gjithashtu u këshillua me të dhënat e shërbimeve mjekësore urgjente, plus një regjistër të ICD për të vlerësuar vdekjet e shmangura nga pajisjet.

Vlerësimet më të larta të vdekjes së papritur të lidhura me HCM burojnë kryesisht nga qendrat e specializuara që kujdesen dhe studiojnë njerëzit më të sëmurë, dhe kështu mund të sugjerojnë se pacientët janë në rrezik të konsiderueshëm më të lartë sesa në realitet, tha Dr. Robert Bonoë, profesor i kardiologjisë në Universitetin Veriperëndimor Feinberg School në Agoikago dhe një president i kaluar i AHA.

Në të njëjtën kohë, pasiguria për incidencën e vërtetë të HCM bën që edhe llogaritjet e rrezikut të studimit të ri të jenë të pasakta

“Ajo që ne nuk kemi është emëruesi – sa pacientë kanë HCM. Pra, është një supozim, ndoshta një supozim i saktë, por është i panjohur”.

Ekipi i studimit u mbështet në një vlerësim të përbashkët se 1 në 500 njerëz kanë HCM.

Bonoë është bashkëautor në Fondacionin e Kolegjit Amerikan të Kardiologjisë për diagnozën dhe trajtimin e HCM. Ai tha se tiparet me rrezik të lartë të gjendjes përfshijnë zbehjen, një histori familjare të vdekjes së papritur, trashësinë e muskujve të zemrës, një aritmi dhe praninë e indeve të mbresë.

Ai këshillon pacientët të kërkojnë kujdes nga një kardiolog me përvojë në administrimin e HCM.

“Nëse është e nevojshme, merrni mendime të tjera, veçanërisht nëse ekziston një rekomandim për një ICD,” tha Bonoë.

“Nëse ka një histori familjare, ne rekomandojmë që anëtarët e familjes të ekzaminohen.”