Na marrin për të huaj

Ezmerka:- Dua të të jap një drekë. Kam hare!…Unë:- Ku I polle paratë?…Ezmerka:- Më ftojë Manjolla e “Maks Marës”. Kishte hequr mënjanë një fustan. Kur e pashë, sa nuk më ra vilani?!…Dëgjo më të bukurën? Do e paguaj më këste dhe më bëri skonto?!…Unë:- Mos do shënjtërohet Manjola që bën sevap?..Ezmerka:- Ironinë shite tek ato buzësilikonet e tua!… Me skonton e Manjolës do paguaj drekën!
Arritëm në restorant… Kmarieri I foli anglisht Ezmerkës…Na mori për të huaj. Tha Ezmerka. E nuhata që I pëlqeu…Kamarieri solli menunë. Ezmerka e falenderojë anglisht. Unë fërngjisht…
Ezmerka anglisht:- Dua një solmon me limon dhe patate…Unë fërngjisht:- Tavë kosi…Kamarieri: -Pse nga tradita shqiptare?! Zonja ka bërë zgjedhje të mirë?…Unë:- Nw Tiranw? Preferoj provoj traditwn?!…Kamarieri ngriti supet dhe I tha shqip ndihmëses:” Ky francezi paska një drrasë mangut?!”…
I tregova një histori Ezmerkës. Në vitin 1991 punonim në gazetën “RD”. Vjen Pëllumb Bataj bashkë me Filipin në zyrë…Thotë Pëllumbi:- Kam gjetur testerën tënde te Partisë së Punës. Ta kthej për 500 mijë lekë. Ndryshe do ta nxjerr në gazetë dhe gjej vrimë miu ku të futesh nga Berisha…Botoje,- I thashë…Na jep 200 mijë lekë të shpëtosh…Botoje…Na jep drekë,- ndërhyri Filipi…Ok …
U nisëm të tre. Rrugës na u bashkua edhe Arben Ruka. I qethur ballboks. Baluket të lëpira me xhelë. Kishte veshur një këmishë lara lara…Beni! Të keqe vëllai. Tha Pëllumbi…Sikur të rrish në redaksi. Na turpëron me këto flokë…Beni nuk e bwri qejfin qeder!
Ngjitim shkallët në hotel “Tirana”. Tek hyrja e restorantit kryekamarjerit:” Kemi mish për 20 persona. Kemi urdher: të hanë vetëm të huajt?!”…Tha Filipi:” Po pse ky I anglezi ynë, nuk ta mbush syrin?!”…Ndryshon puna. Urdhëroni…Hapi defterin. Nxorri kalemin…Dy skallop dhe një biftek me patate. Një sallatë. Tre gota birrë…Po I anglezi çfarë do hajë?
Beni:- Biftek me patate?…Çfarë tha? Pyeti kamerieri Filipin…Biftek me patate…Po për të pirë?…Verë tha Beni…Çfarë tha? Pyeti kamarjeri dhe perktheu Filipi…Kur erdhwn piatat tha Pëllumbi: “Beni! Ke leje ta shtosh sasinë e brillntinës…”
…Kthehemi në ditët tona. Erdhi solmoni. Pastaj tava e kosit…Hëngrëm me shije. Në fund u kujtuam se mungonte sallata.…Faturën,-tha Ezmerka anglisht…Kafen e kini nga lokali. Tha kamarieri anglisht…
-Mund të na e mbështillni sallatën ta marrim me vete,- fola unë shqip…
Kamarieri edhe buzëqeshi edhe u skuq…

Mitro Çela