Më 15 prill 1912, u mbyt anija më luksoze e kohës së saj, “anija e pambytshme” siç e quanin Titanic-un. Kishte postën e vet, muzikë deri në fund dhe disa mendojnë se u fundos nga zjarri.

U quajt “Anija e ëndrrave”. Titanic-u u nis nga Southampton për në New York në udhëtimin e tij të parë dhe të fundit më 10 prill 1912. Ai mbante 2229 pasagjerë dhe anëtarë të ekuipazhit, nga të cilët mbijetuan vetëm 713. Ai goditi akullnajën më 14 prill, nëntëdhjetë minuta para mesnatës. Filloi të fundosej ngadalë dhe humbi në oqean pas 2 orë e 40 minutash.

Anija më luksoze e kohës së saj peshonte 46 mijë tonë, dhe për shkak të fundit të dyfishtë dhe 16 ndarjeve të papërshkueshme nga uji, ajo konsiderohej e pathyeshme.

Gjashtë vjet më parë, ekspertët përcaktuan se fundosja e Titanic-ut ishte shkaktuar nga një zjarr dhe jo nga goditja e një ajsbergu në Atlantikun e Veriut, raportoi në atë kohë Channel 4.

Sipas tyre, Titanic-u u fundos për shkak të një zjarri që digjej prej ditësh në kuvertën e poshtme të anijes. Gazetari Senan Molony ka studiuar tragjedinë e Titanic-ut për më shumë se 30 vjet. Ai hasi në fotografi të bëra nga kryeinxhinieri elektrik i anijes.

Mbi to shihen njolla të mëdha të zeza në brendësi të anijes në anën e djathtë të bykut dhe pikërisht në atë vend anija më vonë u “thye” nga një ajsberg. Ai ka konstatuar se njollat ​​janë shkaktuar nga një zjarr i gjatë në një nga dhomat e kazanit. Është fikur nga 12 persona, por nuk kanë arritur ta shuajnë.

Dyshohet se policët e anijes kanë marrë udhëzime nga presidenti i kompanisë që ndërtoi Titanic-un që zjarri të mos u përmendet pasagjerëve.

“Hetimi zyrtar e karakterizoi fundosjen e Titanic-ut si një ‘akt të Zotit’. Në realitet, kishte një mbivendosje të përsosur të tre faktorëve katastrofikë, zjarrit, akulli dhe neglizhencës,” tha Molony.

Muzikantët luajtën vërtet deri në fund

Një nga skenat më të famshme të filmit, në të cilën muzikantët luajnë në kuvertë, edhe pse anija po fundoset, nuk është sajesë. Muzikantët luanin derisa i gëlltiti oqeani. Sipas disa raporteve, bëhej fjalë për këngën “Nearer, My God, toe”.

Në anije kishte edhe shumë kafshë, nga qentë dhe macet deri te pulat dhe zogjtë. Vetëm tre qen u shpëtuan nga 12 që udhëtuan.

“Qentë që mbijetuan ishin aq të vegjël sa që ka pak mundësi që dikush t’i ketë vënë re se ata u transferuan në varkat e shpëtimit,” shpjegoi eksperti i Titanic-ut J. Joseph Edgette.

Kryebukëpjekësi i anijes, Charles John Joughin, mbijetoi duke notuar në ujë të akullt për shkak të sasisë masive të alkoolit në sistemin e tij. Ai ishte duke pirë gjatë gjithë kohës që po fundosej dhe alkooli e mbajti të ngrohtë derisa mbërritën shpëtimtarët.

Edhe pse kaloi disa orë në ujë, ai nuk kishte lëndime, përveç këmbëve të enjtura. Siç tha ai, as të ftohtin nuk e ka ndjerë. Ai iu bashkua marinës tregtare pak më vonë dhe vazhdoi të piqte bukë. Mori pjesë në të dyja luftërat botërore dhe vdiq në moshën 78-vjeçare në vitin 1956.

Anija kishte gjithashtu gazetën e saj, të quajtur “The Atlantic Daily Bulletin”, dhe ajo shtypej çdo ditë. Ato përmbanin lajme rreth bursës, garave me kuaj dhe ofertës ditore në restorantin e anijes.

Anija është e shtrenjtë, filmi edhe më i shtrenjtë

Prodhimi i anijes në vitin 1912 kushtoi rreth 7.5 milion dollarë në atë kohë, që është e barabartë me 120-150 milion dollarë në 1997 kur u shfaq filmi i Cameron. Megjithatë, xhirimet e filmit kushtuan 200 milionë dollarë.

Mbeturinat e Titanic-ut u gjetën vetëm pas 73 vjetësh. U gjetë në vitin 1985, pas katër përpjekjeve të dështuara. Udhëheqësi i ekspeditës ishte Arkeologu Nënujor Dr. Robert Ballard, dhe tha se e gjetën rastësisht. Ekipi i tij, tha Ballard, nuk po kërkonte fare Titanic-un, por ishte në një mision ushtarak në kërkim të nëndetëseve amerikane të fundosura.