Një ndër rrëfimet më prekëse natën e kaluar në “DWTS”, ishte edhe ai i Enxhi Nasufit, e cila foli për divorcin e prindërve të saj dhe foli për plagët që kjo ndarje ka lenë në jetën e saj.

Në 2001-shin, kur kam qenë 6 vjeç, kam përjetuar divorcin e dytë të prindërve të mi, sepse janë divorcuar edhe më parë, por janë ribashkuar, për ta provuar edhe një herë për fëmijën, nëse gjërat shkonin më mirë, por nuk shkuan më mirë.

Ngjarje të caktuara në një moshë aq të vogël, ndoshta të krijojnë vështirësi në momente të caktuara, për shkak se ti ke trauma, ke plagë të pashëruara, zënka, ulërima… Akoma edhe sot nuk i duroj dot zhurmat dhe e di që është një gjë që më ka mbetur nga fëmijëria.
Duke folur për mungesën e të atit, ajo tha se me raste i është dashur të jetë edhe si djalë.

Sigurisht që e kam ndjerë mungesën e një figure mashkullore siç mund të ishte ajo e babait përgjatë rritjes sime, sepse për shumë vite ai s’ka jetuar fare këtu. Ndonjëherë mërzitem kur më thonë: “Ah, je bërë si çun”, “Dukesh si çun”. Njerëzit duhet ta kuptojnë që mua më është dashur edhe të jem si çun.

Enxhi nuk i mbajti dot lotët ndërsa rrëfente historinë e jetës dhe u shpreh se me vetëdijen e saj i ka falur prindërit.

Me vetëdijen time i kam falur, nuk e di se ç’kam në nënvetëdije dhe se ç’ka mbetur, por me koshiencë s’u kam vënë ndonjëherë faj, sepse ashtu kanë qenë gjërat. Ata kanë bërë aq sa kanë mundur të bëjnë, aq sa kanë ditur ndoshta. Thjesht mendoj se prindërit duhet të jenë pak më të kujdesshëm me fëmijët.

Unë jam rritur pak me këtë shprehjen: “Hë, se nuk kupton”, por fëmija i kupton të gjitha, edhe foshnja. Edhe nëse nuk flet, edhe nëse nuk ta shpjegon atë që ndjen, i përjeton të gjitha dhe gjërat i mbeten në mendje dhe në trup. Imagjino se sa punë i duhet atij fëmije përgjatë gjithë jetës së tij që të shërojë veten, të punojë me veten dhe të procesojë plagët e prindërve.
Në fund ajo rrëfeu se kjo në “DWTS” është hera e parë që ata bëhen bashkë që nga koha kur ajo ka qenë në kopsht.

Është hera e parë që bëhen bashkë për “DWTS”. Në mos gaboj, hera e fundit që ata kanë qenë bashkë për të më parë mua në diçka artistike ka qenë kopsht.
Në fund, Enxhi tha se performancën ia dedikon vetes fëmijë dhe vetes në këto momente, mamit, babit, njerëzve që jetojnë dhe kanë qenë në jetën e saj.