Nga Irena Beqiraj

Gruaja më e votuar në primaret e Tiranës ishte Jorida Tabaku, Leximi i kësaj fitoreje është i rëndesishëm për të kuptuar kërkesat e elektoratit ndaj përfaqësuesve të vet.

1. Megjithëse unë nuk ndaj të njëjtat ide e analiza në shumëccka me Joridën, edhe mund të debatoja gjatë me të për ekonominë, duket që baza e partisë se saj e ka veçuar faktin që ajo sot është zëri me elokuent ekonomik në PD.

Dhe jo fare çuditërisht. Studimet tregojnë se opinionet e ekonomistëve ndikojnë më shumë në opinionet e shprehura nga publiku. Së dyti, opinionet e shprehura nga ekonomiste femra dukshëm janë më bindëse sesa të njëjtat opinione të shprehura nga ekonomistët meshkuj.

2. Gjekmarkaj i konsideronte gratë pjesë e “haremit” politik, duke luajtur tinëz me konotacionin erotik që ka fjala harem në fjalorin tonë të përditshëm.

Por duke hequr cdo ngjyrim erotik, ka një të vërtetë. Gratë në politikë shpesh vetëofrohen për t’u bërë ndoshta pjesa më e shëmtuar e klaneve politike. Fatkeqësisht pjesa dërrmuese e tyre janë pjesë aktive e politikës që ofron kryesisht argëtim emocional, dhe jo ​​rezultate publike. Kjo është një sëmundje intelektuale; e cila fillon në botën politike dhe më pas përhapet, duke ndotur të gjitha format e të menduarit. Jorida i ka qëndruar larg argëtimit emocional.

Po ashtu ajo ka treguar të jetë ndryshe nga gratë e burrëruara të politikës, të cilave as veshja, as bukuria, as modelet e flokëve, as gërshetat, as spilat në xhaketa e as ndërhyrjet estetike, nuk u japin dot titullin grua.

3. Të gjesh vendin dhe kohën për të komunikuar ç’ka të duket e drejtë, kërkon inteligjencë të lartë emocionale dhe sociale, madje eshtë vija ndarëse që dallon komunikimin toksik nga ai i shëndetshëm. Edhe primaret treguan se demokratët e përçmojnë komunikimin toksik, edhe kanë nevojë për një komunikim të shëndetshëm publik.

Sot ka shumë të rinj të reja, burra e gra qe kanë zgjedhur të krijojnë shpejt një profil politik, çirren protestave, mitingjeve, shahen e rrihen rrugëve, zyrave, televizioneve, duke harruar që shfryrja e të gjitha ankesave dhe akuzave në publik, u ngjan shfryrjes së gazit të zorrëve i cili helmon ajrin për këdo rreth teje për një periudhë të papërcaktuar kohore.

Ndaj në këto primare baza partiake tregoi “pak mirënjohje” për gladiatorët e akuzave. Baza e njeh mirë konstruktin politik “të sakrificave” të tyre.

Përfaqësimi kërkon balancë, kërkon marrëdhënie afatgjatë, kërkon ta konsiderosh veten “si njërin prej tyre”, ndoshta jo më i miri, as më trimi, e as më agresivi , as më i zoti, as ai që ka vëmendjen apo mbështetjen e shefit, por thjesht njeriu i tyre!

Këto primare treguan se njerëzit mund të gjenden larg dhe afër shefave të Partisë, por fuqia e vertetë politike varet nga mbështetja e njerëzve të thjeshtë të bazës!

Well done Jorida!