Nga Edmond Tupe

Nuk ka pikë dyshimi se krimbat ei krimit kanë hyrë tashmë thellë në trungun e krupshëm të shtetit shterpë shqiptar duke e zhvleftësuar kështu, ndër të tjera, procesin e dekriminalizimit të administratës së tij, çka  e dëshmoi këto ditët e fundit edhe fakti që kryetari i bashkisë së Mallakastrës paska qenë dënuar në Greqi dhe ia paska fshehur këtë partisë e zgjedhësve të vet. Populli ynë ka një proverb lidhur me mollën kur thotë se “molla e kuqe mund ta ketë krimbin brenda”, mirëpo aktualisht shumëkush mund të shtojë duke buzëqeshur hidhtas: “Por molla mavi duket se është krimbur e tëra!”. Me shumë gjasë këtë e provon gjithashtu përplasja e Ramës të përjetshëm në pushtet me kryetarin e përkohshëm në bashkinë e Vlorës, gjë që – dashur, padashur – hedh një hije të rëndë dyshimi edhe mbi bashkitë e qyteteve të tjera, pse jo, sidomos po të kemi parasysh si u zhvillluan zgjedhjet e fundit vendore, sepse, siç dihet, ato vetëm zgjedhje nuk qenë ngaqë nuk pati garë, çka i kujtoi shumëkujt zgjedhjet që zhvilloheshin në kohën e diktaturës hoxhiste.

Tek marr shkas nga përplasja Rama-Leli, diçka më thotë se, për t’i shkuar deri në fund dekriminalizimit të aparatit të tij shtetëror, kryeministrit të përjetshëm Rama do t’i duhej detyrimisht të verifikonte ndershmërinë dhe transparencën e çdo kryebashkiaku apo kryekomunari duke bërë një tour perandorik serioz në të gjitha qarqet e vendit, sepse, ku i dihet, strukturat e pushtetit vendor mund të kenë zënë të tëra, kush më shumë e  kush më pak, krimba të natyrave të ndryshme, pra, jo vetëm krimba të krimit. Gjithsesi, e thënë në parantezë, krimbat e korrupsionit, që janë njëkohësisht edhe krimba krimi, nuk duket se e shqetësojnë fort kryeministrin e përjetshëm Rama, madje as SHBA-të, as BE-në, të cilat nuk u shqetësuan thuajse fare as nga masakra elektor(h)ale e 25 prillit.

Nga ana tjetër, kryeministri i përjetshëm Rama i ka bërë mirë llogaritë: Ai nuk ka përse të verifikojë praninë  e krimbave të specieve të ndryshme në partinë e tij, qofshin këta të vegjël sa oksiuret, disi më të mëdhenj, pra sa askaridet, apo të gjatë sa shiritat. Jo, aspak, këta krimba, ç’është e vërteta, jetojnë në simbiozë me çdo anëtare e çdo anëtar të partisë së tij, simbiozë kjo e pranueshme, me sa duket, edhe për ndërkombëtarët që vijnë në Shqipëri, sepse, në fund të fundit, e mira  ka nevojë për të keqen ngaqë afirmohet e lartësohet vetëm duke luftuar pareshtur pikërisht të keqen! Rrjedhimisht e për pasojë të pashmangshme, po t’i këqyrnim me gjakftohtësi të gjitha llojet e krimbave kriminalë që gëlojnë në gjirin e shtetit dhe, përherë e më tepër, në atë të shoqërisë shqiptare, ndoshta nuk do të vononim të ndërronim – fillimisht sadopak, mandej pjesërisht e së fundi kryekëput – mendim lidhur me krimbat në fjalë dhe me pasojat e veprimtarisë së tyre në jetën e në ndërgjegjen tonë shoqërore. Po, po, do të nisnim ta relativizonim rrezikshmërinë e tyre, madje do t’i konsideronim si kundërshtarë të nevojshëm, më saktë të domosdoshëm, të cilët, me ekzistencën e tyre, do të na dhuronin bujarisht jo vetëm lezet, kripë, shije, charme e glamour, por gjithashtu, sidomos e veçanërisht adrenalinë, do të na bënin, pra, të kalonim nga surpriza në surprizë, të hidheshim nga orgazma në orgazmë, të deheshim, dridheshim e shkriheshim si krimba të lumtur në ekstazë parajsore!

Së fundi, po marr guximin t’u kërkoj sinqerisht ndjesë zonjave dhe zotërinjve, të cilët po më lexojnë në këtë çast, për ndryshimin gradual të qëndrimit tim ndaj krimbave të disallojshëm që mizërojnë rreth e qark nesh duke u njohur këtyre cilësi e merita të lavdërueshme, të cilat po na zbukurojnë jetën, po na ngrenë në qiell moralin, po na japin forcë shpirtërore dhe besim të patundur në të ardhmen e ndritur që na pret nën udhëheqjen e kryeministrit Rama, të përjetshmit tonë, kombëtar e ndërkombëtar, në pushtet. E paçim e na rroftë sa malet (me “m” kjo fjalë e fundit, aspak me ndonjë shkronjë tjetër)!/panorama.al