---

Për 40 vite, Ken Smith hoqi dorë nga jeta konvencionale dhe jetoi pa drita, dhe pa ujë të rrjedhshëm, në një kabinë që e ndërtoi vetë në një qoshe të largët të Skocisë.

“Eshtë një jetë e mirë, shumëkush thotë se dëshiron ta bëjë, po asnjëri nuk e merr guximin”, ka thënë Ken, për BBC në një dokumentar kushtuar tij.

Gazeta Mapo, e sjell këtë histori aspak të zakonshme.

Jo të gjithë bien dakort se ky stil jete, duke u ushqyer me peshk, duke u ngrohur me dru zjarri, dhe duke larë rrobat në një banjo të improvizuar jashtë, është idealja. Aq më tepër në moshën 74 vjeçare.

Ken është vendosur me kabinën e tij, të paktën 2 orë e gjysëm larg rrugës më të afërt.

Njihet si qoshja e vetmuar, thonë Ken. Ai shprehet se nuk ka rrugë, por njerëzit kanë jetuar aty përpara se rrugët të bëheshin.

Ken ka treguar se jeta e tij ndryshoi në mënyrë dramatike kur ishte 26 vjeç dhe një natë u dhunua në mënyrë brutale nga gangsterë rruge, pasi kishte dalë nga një lokal. Ai mezi i mbijetoi kësaj ngjarje. Mjekët nuk ishin optimistë.

Pasi e mori veten, vendosi që do të bënte çdo gjë sipas mënyrës së tij, pa u varur nga askush.

Dhe e nisi arratinë, duke bërë 22 mijë milje në Alaskë.

Kur u kthye në Angli, mori vesh që prindërit nuk jetonin më.

U vendos në këtë cep të Skocisë. Ai thotë se ka përshkuar rrugë pa fund, duke qarë, pasi mori vesh vdekjen e prindërve. Dhe vendosi të kërkojë për vendin më të izoluar të mundshëm.

Qindra milje mes asgjësë, dhe më në fund vendosi të qëndrojë, aty ku jeton prej 40 vitesh.

As telefon, as energji elektrike, as gaz, as ngrohje, asgjë.

Në fillim mbolli perime e çfarë mundi, por e kuptoi se ushqimi kryesor ishte peshku nga liqeni i vogël.

Pasi autorët e dokumentarit ranë në gjurmet e tij, vuajti disa javë një gjendje jo të mirë shëndetësore, dhe arriti të sinjalizojë me anë të një GPS që autorët e programit ja lanë.

Ai nuk ju bind mjekëve që i kërkuan t’i rikthehej jetes normale. Donte vetëm të shkonte në kabinën e tij larg njerëzve.

E megjithatë, pasi historia u mor vesh, vizitohet shpesh nga vullnetarë që i dërgojnë ushqim.

Pasi mori veten nga goditja në kokë, që i ndodhi nga një tra i kabinës, është zhvendosur sërish në qoshen e tij. “Do të qendroj këtu deri ditën e fundit, nuk jemi të përjetshëm”, thotë Ken.