Nga Gjergji Koja

Gjatë ditës së sotme qarkulloi përmes rrjetit Whats´app një listë në formatin exel me të dhënat e mbi 630 mijë të punësuarve, në administratë dhe sektorin privat, që vështirë se nuk ka rënë në dorën e çdo qytetari.

Media nisi të publikojë të dhënat mbi pagat, Prokuroria e Tiranës u raportua se ka nisur një hetim, Qeveria përmes Ministrisë së Financave nxitoi të justifikohet, ndërsa opozita denoncoi skandalin dhe akuzoi Kryeministrin.

Që rrjedhja e një informacioni të tillë është më shumë se sa një skandal, kjo as që diskutohet, sikundër nxjerrja e të dhënave të tilla nuk është as një lojë dhe as një ndërhyrje amatoreske.

Por, kjo është nga ato çështjet që nuk rrezikon aspak as Qeverinë, dhe asnjë institucion tjetër, po të kihet parasysh fakti se shoqëria shqiptare, më shumë do e trajtojë çështjen si një thashethem apo kuriozitet për të parë se kush paguhet më shumë, kush më pak, dhe cili nga pronarët paguan më shumë të punësuarin për të njëjtin pozicion apo profil pune.

Skandali në fjalë çuditërisht u publikua në një kohë kur politika zien, kur SPAK ka nisur hetimin për inceneratorët, duke çuar në burg ish-ministrin Lefter Koka dhe ndodhet në presionin, kryesisht të publikut, për thellimin e hetimeve.

Nëse ka një çështje që mund të rrezikojë Qeverinë dhe mazhorancën e Edi Ramës është pikërisht afera e inceneratorëve, ku plot 430 mln dollarë, janë marrë nga taksat e shqiptarëve dhe janë shpërndarë në trekëndëshin Elbasan-Tiranë-Fier, ku sa më thellë mund të hetohet, aq më shumë zbërthehet skema.

Atje mund të gjesh emra të njohur apo të panjohur, kryebashkiakë, deputetë, ministra, kryeministra, zyrtarë të niveleve dhe rangjeve të ndryshme, të fortë e të dobët, që për një arsye apo një tjetër mund të jenë të implikuar, direkt ose indirekt.

Ndoshta është një ato skema që fundos jo thjesht një Qeveri, por një klasë politike, nëse dikush nga ata prokurorët që u cilësua si hero nga ambasadorja amerikane, do të ketë kellqe për ti shkuar deri në fund.

Dy ditë më parë në media u dha një lajm për dorëheqjen e Sekretarit të Përgjithshëm të Këshillit të Ministrave, një prej emrave të lakuar pikërisht për inceneratorët. Lajmi qarkulloi pak orë, më pas u përgënjeshtrua po me burime, ashtu sikundër u përhap, dhe askush nuk është i qartë sot nëse Engjëll Agaçi e dha dorëheqjen dhe e tërhoqi më pas, apo dikujt i duhej një tymnajë mediatike.

Dikur lideri historik i socialistëve citohej të thoshte që për të harruar skandalin e djeshëm, bëj sot një tjetër skandal, dhe nesër bëj një tjetër, për të harruar të djeshmin

Dhe me morinë e zhvillimeve politike që nga kundërshtitë për Open Balkan, te hetimi i inceneratorëve dhe deri te ato përplasjet në rradhët e opozitës, ky publikimi i data bases me të dhënat e mijëra qytetarëve, mund të përbëjë skandal në çdo shoqëri tjetër, por jo në Shqipëri.

Data base me të dhënat nisi të qarkullojë pasditen e së martës, në darkë mbërriti në telefonat e disa prej gazetarëve, emrat e të cilëve rezultojnë ndër më të paguarit. Askush prej tyre nuk publikoi gjë, thjesht në ndonjë emision u raportua si skandal, ndërsa ditën e sotme, tabela nisi të shpërndahej njëlloj si ato informacionet e ndaluara me këshillën “lexoje, shpërndaje, por mos ja dorëzo armikut”.

Dhe me shumë gjasë këto të dhëna, do të qarkullojë për disa ditë, ndoshta deri në fund të muajit, duke mbushur ditët e fundvitit.

Madje mund të krijojnë qejfmbetje mes punonjësve të një kompanie pse dikush ka rrogën më të lartë se kolegu, mund të prodhojë edhe plot lajme në formë kuriozitetesh se kush paguhet më pak apo më shumë, por në fund të fundit, asgjë nuk do të ndodhë.

Ky skandali që mori dhenë sot nuk është më i madh se ai i patronazhistëve, ku të dhënat e 1 mln qytetarëve me të drejtë vote, rrodhën pak javë para zgjedhjeve, madje duke përcaktuar edhe bindjet politike të secilit prej nesh. Dhe në një vend ku numri i pjesëmarrësve në zgjedhje nuk shkon më shumë se 1.5 apo 1.6 mln, të zotërosh paraprakisht të dhënat e 2/3 të tyre është si të fitosh zgjedhjet në tavolinë në një lojë pokeri, kur kundërshtarit ia ke parë letrat.

Në fund asgjë nuk ndodhi! SPAK mbylli hetimet, Kryeministri mori në mbrojtje ata që u quajtën patronazhistë, opozita gjeti një alibi më shumë për të kontestuar procesin, dhe në fund shoqëria e kaloi si diçka normale. E njëjta gjë do të ndodhë edhe me të dhënat që qarkullojnë sot, të cilat as më shumë dhe as më pak mund të krijojnë kokëçarje për punëdhënësit apo përplasje mes kolegëve, se sa mund të baltosin më shumë imazhin e Qeverisë.

Kjo e fundit thjesht mund të ndjehet më mirë, pasi për disa ditë shoqëria do të marrë atë ushqimin që ka më shumë qejf, e ndërkohë në anën tjetër mund të ndodhë diçka, që do të kalojë pa rënë shumë në sy.