Nga Kristaq Jorgo

Para disa ditësh znj. Marie Lasgush Poradeci publikoi autografin e një poezie të Lasgush Poradecit shkruar në frëngjisht në moshën 17-vjeçare. 

Atë mot – është fjala për vitin e largët 1916 poeti ndodhej në Athinë, ku ndiqte mësimet në Liceun Francez. I mbërthyer për javë e muaj nga një formë e rëndë e tuberkulozit pulmonar, shtrohet disa herë në sanatorium e përjeton gjendje ekstreme mes jetës e vdekjes.

Në këtë kohë ka lindur poezia në fjalë, të cilën po marrim guximin ta cilësojmë kryepoezi të tij.

Jo për faktin se mund të jetë krijimi i parë i mjeshtrit. Ka dëshmi se edhe më të hershme janë fillimet poetike lasgushiane. As për faktin se përfaqëson një krijim të ndonjë vlere fort të posaçme, krahasuar me mrekullitë e vërteta që ai do të na sjellë më pas. Kemi të bëjmë, përkundrazi, me një poezi të përkorë dhe fare të shkurtër, elementare mund të thuhej, me vetëm 5 vargje, ndonëse formalisht 8, pasi tre prej tyre dalin dy herë.

E megjithatë…

Poezia me titull “Quand je t’ai vu, O reve immenese”, që  e sollëm shqip në trajtën “Kur të kam parë, O ëndërr’ qiellore” është, sipas nesh, dëshmuese e një momenti të jashtëzakonshëm në shpirtin, në jetën e në veprën e djaloshit.

Poeti duhet të ketë përjetuar në atë zgrip të jetë-vdekjes një çast vizioni hyjnor, një epifaní, një ndriçim a një zbulesë, ngjashëm me çka përjetojnë shenjtorët a gjenitë. Ka parë një “ëndërr të pamatë” dhe i është zbuluar/ia ka dredhur shpirtin “Misteri i madh”.

Ky është çasti – poezia na lejon të hamendësojmë kështu – i inicimit të Lasgush Poradecit me Sublimen, të Shenjtën, Bukurinë, Dashurinë, Sekretin, i takimit me qenien supreme, çasti në të cilin atij i ka rënë – me një sintagmë të krishterë – “balta e syrit” dhe ka nisur përnjëheri të shohë, të ndiejë, të kuptojë çka vetëm të shenjuarve tepër të rrallë u bëhet e mundur.

Për këtë arsye edhe cilësimi i kësaj vepërze në dukje  fare të vogël e fare të thjeshtë, si kryepoezie tij, pse dëshmitare e çastit lindës të gjeniut.                                                                             

Është çasti i Big Bang-ut, prej të cilit do të marrë jetë universi madhështor lasgushian.

————

Vijon një shqipërim – me jo pak lëshime e të meta – ndjekur nga origjinali frëngjisht.

————

Kur të kam parë, o ëndërr’ qiellore
Kur të kam parë, o ëndrr’ qiellore,
U drodh në mua i madh mister:
Unë qeshë në lulen djaloshore
Kur të kam parë, o ëndrr’ qiellore.
Amór me buzët çmendurore
M’shtrëngói zemrën time-vrer;
Kur të kam parë, o Ëndrr’ qiellore,
U drodh në mua i madh mister.

Athinë, 1916     

————————

QUAND JE T’AI VU, Ô RÊVE IMMENSE
Quand je t’ai vu, ô Rêve immense,
Frémit en moi le grand mystère:
Ce fut en pleine adolescence
Quand je t’ai vu, ô Rêve immense.
L’amour aux lévres de garance
Pressa mon coeur de solitaire;
Quand je t’ai vu, ô Rêve immense,
Frémit en moi le grand mystère.

Athènes, 1916                    

Lasgush Poradeci