Mikpritje

Mikpritje – Poezi nga Bilbil Beqiri

Ham e ham e ham qentë.

I zoti i shtëpisë me një frymë

del jashtë. Sa mirë!

Nga qyteti – mysafirë.

Kundërmojnë qytetërim…

Kanë ardhur me harxhime,

çamçakëze 20 lekësh, të rrumbullakët,

për bukuri:

fëmijët mbllaçiten, plot gëzim e lumturi.

Ka e ka e ka

zonja e shtëpise përvëloi një kokosh.

I fundit ishte i shkreti,

për miqtë nga qyteti.

Mish, zemër e muhabet,

në tokë shtrohet një dyshek;

fle i zoti i shtëpisë.

Pyet gruan:

u kënaqën vallë?

Do kënaqen në të dalë:

një thes arra, miell misri, mish, vezë, djathë, gështenja

sa t’ua ketë ënda.

E zbrazi shtëpinë ky fshatar derëzi:

të gjitha 20 lekë, sa çamçakëzët.

Ditën e mirë ju presim të na vini përsëri

Kjo poezi ironizon dallimin midis bujarisë së njeriut që jeton në fshat dhe atij që jeton në qytet.

Njeriu i fshatit ka dalluar përherë për zemërgjersinë e tij.