Coco Chanel mishëron gruan e suksesshme të mesit të shekullit XX, që ishte martuar me karrierën e saj dhe nuk kishte kurrë kohë për të pasur një familje – lloji i gruas që konsiderohej si një “përrallë paralajmëruese në vitet ’50”.

Megjithatë, nga vitet ’70, Chanel shihej më shumë si frymëzim dhe, shumë shpesh, edhe një ikonë feministe. Siç tha Alice Litscher, profesoreshë komunikimi në Institutin e Modës “Français de la Mode” në Paris, për “The Guardian”, statusi “atipik” beqar i Chanel “do të thoshte rimendim rrënjësor i marrëdhënies [së saj] me seksin mashkullor”.

Megjithatë, ndërsa ka disa të vërteta pas pohimit se “profesioni e mbajti beqare”, historia e vërtetë pas stilit të saj të jetesës është shumë më e ndërlikuar se kaq. Ndoshta gjëja më e rëndësishme për të kuptuar në lidhje me motivimin e Chanel për të pasur sukses është fakti që ajo ka lindur në varfëri të tmerrshme.

Chanel ishte vajza e një punonjëseje lavanterie dhe një shitësi ambulant. Në moshën 12-vjeçare, Chanel jetime, ishte krejt e vetme në mes të botës dhe e vetëdijshme se do t’i duhej të kujdesej për pjesën tjetër të jetës së saj.

Në fund të fundit, edhe një martesë e suksesshme ishte shumë e pamundur për një vajzë me një sfond kaq fatkeq. Gjithçka që Chanel duhej të vazhdonte ishte dëshira, ambicia dhe vendosmëria për të përdorur gjithçka për të bërë rrugën e saj në botën e modës.

Megjithatë, edhe pse nuk e përqafoi kurrë jetën e zakonshme martesore, Coco Chanel pati një numër të konsiderueshëm të dashuruarish, shumë prej të cilëve ndihmuan për të avancuar pozitën e saj shoqërore dhe, rrjedhimisht, karrierën e saj.

Adoleshente, Chanel u bë një këngëtare kabareje dhe aty takoi një burrë të pasur të quajtur Etienne Balsan. Chanel shpejt u bë e dashura e Balsan-it dhe jetoi me të për tre vjet, duke mësuar mënyrat misterioze të “fin de siècle”, ndoshta dhe duke lindur një fëmijë të paligjshëm, të cilin më vonë do ta njihte si nipin e saj.

Dashuria e vërtetë e jetës së Chanel, ishte një manjat anijesh që njihej si Arthur “Boy” Capel. Ai jo vetëm financoi, por edhe frymëzoi sipërmarrjet e saj të hershme në industrinë e modës. Vdekja e tij e parakohshme shërbeu gjithashtu si origjina e “fustanit të zi” të famshëm të Chanel. Sipas “Men Style Fashion”, Chanel ishte ajo që e ktheu këtë element kryesor nga një veshje zie në një simbol të përjetshëm elegance.

Pasi vdekjes së Arthurit, Coco Chanel iu fut më vrull punës së saj, por ende gjeti kohë për dashuri. Ishte gjithmonë një burrë me të cilin qetësohej. Ndër të dashuruarit e saj të famshëm ishin kompozitori rus, Igor Stravinsky, piktori spanjoll Salvador Dalí dhe Duka i madh rus, Dmitri Pavlovich.

Megjithatë, Coco Chanel nuk e takoi kurrë burrin më të rëndësishëm në jetën e saj

Pas lidhjes së rrezikshme të Coco Chanel me Hans Gunther von Dincklage, stilistja dhe të gjithë të dashurit e saj të mëvonshëm nuk ishin në nivelet e saj. (Pasi të kesh dalë me një nazist, ndoshta është koha për të veshur fustanin e zi dhe për t’u qetësuar si “une femme à chat”.)

Por ky nuk ishte rasti i Chanel-it. Pasi e mbajti të mbyllur shtëpinë e modës për gati 10 vjet pas luftës – gjë që nuk ishte vetëm e arsyeshme, por edhe e nevojshme, duke parë se bashkëpunëtorët si Chanel ishin shumë të pafavorshëm – ajo e rihapi atë në 1954, në moshën 71-vjeçare.

Ndërsa mediat franceze nuk ishin ende të prirura për të përqafuar rikthimin e saj në modën e lartë, si amerikanët, ashtu edhe britanikët, përqafuan kostumin e ri elegant Chanel. Aq shumë, në fakt, saqë konsiderohet ende klasik, gati 70 vjet më vonë.