Pini dhe pini shumë. Uji është rekomandimi i artë kundër gurëve në veshka. Por a ka ujëra që ndihmojnë për të shmangur rrezikun e gurëve më shumë se të tjerat?

Ne po pyesim për këtë temë për disa kohë për të kuptuar se si të optimizojmë parandalimin: jo vetëm duke pirë shumë, por duke pirë mirë dhe duke u përpjekur të kuptojmë se çfarë është më e mira për të shmangur ose çfarë nuk bën aq shumë ndryshim. Ky është rasti me ujin alkaline: ujërat me një pH bazë, të konsideruar nga disa si të dobishme për shëndetin, duke përfshirë shëndetin e veshkave, por që në realitet nuk do të ndihmonin në parandalimin e shfaqjes së gurëve, sipas një studimi të fundit të kryer në Shtetet e Bashkuara.

Uji alkaline nuk ishte më i mirë se uji i çezmës në uljen e rrezikut të gurëve, veçanërisht gurëve të përbërë nga acidi urik dhe cistina.

Sidoqoftë, hipoteza se ujërat alkaline mund të ndihmojnë në luftën kundër gurëve nuk është krejtësisht e largët. Kështu thotë Giuseppe Grandaliano, drejtor i njësisë operacionale komplekse të Nefrologjisë të Spitalit Universitar Agostino Gemelli. “Në fakt besohet se ujërat e pasura me bikarbonate, që prodhojnë alkalinizimin, mund të parandalojnë formimin e disa gurëve të favorizuar nga mjediset acidike, njësoj si ato të acidit urik dhe cistinës.”, tha ai.
Problemi është se uji i analizuar ka vërtet një pH bazë (midis 8 dhe 10), por ka një përmbajtje të papërfillshme të substancave alkaline, jo të mjaftueshme për të modifikuar aciditetin e urinës dhe për të ndikuar kështu në rrezikun e gurëve.”, shpjegon Roshan M. Patel, drejtues i studimit. Është më e lehtë të supozohet se roli i dobishëm që lidhet me këto ujëra është për faktin se ato shijojnë më mirë se uji i rubinetit dhe për këtë arsye mund t’ju shtyjnë të pini më shumë.”

Më mirë ujë i pasur apo i varfër me kalcium?

Vëllimi i ujit të konsumuar dhe diureza janë padyshim aspektet më të rëndësishme kundër gurëve në veshka, vijon Grandaliano. Pirja e të paktën dy litra, mundësisht tre te njerëzit që rrezikohen nga gurët ndihmon në hollimin e urinës, duke parandaluar reshjet e substancave që përbëjnë gurët. “Vëllimi i lartë i lëngjeve është i vlefshëm si një strategji e përgjithshme parandaluese për të gjithë. Por nëse ky është rregulli kryesor, disa masa paraprake në zgjedhjen e asaj që duhet të pini ndihmojnë për të mbrojtur veten më tej.”

Meqenëse shumica e gurëve përbëhen nga kalciumi, thuhet se ujërat e pasura me këtë mineral nuk rekomandohen.

“Por, në realitet, gurët përbëhen nga oksalati i kalciumit dhe substanca problematike është pikërisht oksalati dhe kalciumi ndihmon në uljen e përthithjes së tij. Në fakt, në nivelin e zorrëve oksalati, duke u kombinuar me kalciumin, bëhet i patretshëm dhe nxirret në feçe ose degradohet nga disa baktere, duke ulur sasinë që mund të arrijë në plazmë dhe rrjedhimisht në veshka. Për këtë arsye, ujërat e pasura me kalcium, që mund të jenë ato nga rubineti, ato nuk janë për t’u shmangur, por madje rekomandohen. Dhe akoma më mirë nëse merren pranë vakteve, kur konsumohen oksalatet, të cilat gjenden në shumë ushqime: nga çokollata te perimet, te frutat e thata, te çaji”.

Po ujërat me pak natrium?

Së fundi, eksperti kujton se si, në detin e ujërave minerale, ndërkohë që uji i rubinetit konsiderohet të jetë i një cilësie mesatarisht të mirë, mund të jenë të dobishme edhe ujërat me përmbajtje të reduktuar të natriumit, për sa kohë që ato kombinohen me një dietë me sasi të ulët natriumi.