Ora me zile.

Nga Tonino GUERRA

Një tregëtari të varfër arab i kishte mbetur vetëm një sahat me zile për shitje, të cilin ai e nxirrte në dukje duke e vënë mbi qilimin e tij të vogël e të pluhurosur. Kishte vënë re, se për disa ditë me radhë, një plakë e vjetër interesohej për sahatin me zile. Ishte një beduinkë e njërit prej atyre fiseve që shkojnë nga t’i çojë era.
“A do që ta blesh?” – e pyeti ai një ditë.
“Sa kushton?”
“jo shumë. Por nuk e di, a dua ta shes menjëmend. Nëse zhduket dhe ky sahat, unë nuk do të kem më punë “.
“Po atëherë përse e nxirrni në shitje?”
“Sepse, kjo më jep ndjesinë e jetës. Po ty pse të duhet? A nuk e sheh, që ky sahat nuk ka as akrepa?” “Po, por ai rreh…”
Tregëtari e kurrdisi sahatin, dhe u dëgjua rrahja e metaltë kumbuese. Plaka mbylli sytë dhe mendoi, se në errësirën e natës mund t’i dukej, sikur përbri saj rreh një zemër tjetër.