Thënie të zgjuara nga Salvador Dali ( 11 maj 1904- 23 janar 1989)

Podiumi.com – Mos kini frikë nga përsosja – nuk do ta arrini kurrë atë.

Ekziston vetëm një ndryshim midis një të çmenduri dhe meje. I çmenduri mendon se është i shëndoshë. Unë e di që jam i çmendur.

Vizatimi është ndershmëria e artit. Nuk ka asnjë mundësi për mashtrim. Është ose i mirë ose i keq.

Gabimet janë pothuajse gjithmonë të një natyre të shenjtë. Asnjëherë mos u përpiqni t’i korrigjoni ato. Përkundrazi: racionalizojini, kuptoni plotësisht. Pas kësaj do të jetë e mundur që t’i sublimoni ato.

Çdo mëngjes kur zgjohem, përjetoj përsëri një kënaqësi supreme – atë të të qenit Salvador Dali.

Unë nuk pikturoj një portret që t’i ngjajë subjektit, përkundrazi njeriu rreket për t’u dukur si portreti i tij.

Të gjithë jemi të uritur dhe të etur për imazhe konkrete. Arti abstrakt duhet të ketë qenë i mirë për një gjë: t’i rikthejë virgjërinë e saktë artit figurativ.

Piktura është një pjesë pafundësisht e vogël e personalitetit tim.

Lërini armiqtë e mi të shqyejnë njëri-tjetrin.

Në vend që të përpiqemi me kokëfortësi të përdorim surrealizmin për qëllime përmbysjeje, është e nevojshme të përpiqemi ta bëjmë surrealizmin diçka të fortë, të plotë dhe klasike sa veprat e muzeve.

Inteligjenca pa ambicie është një zog pa krahë.

Termometri i suksesit është thjesht xhelozia e shpirtligjve.

Burri i parë që krahasoi faqet e një gruaje të re me një trëndafil ishte padyshim një poet; i pari që e përsëriti ishte ndoshta një idiot.

Të pëlqesh paratë si i pëlqej unë, nuk është asgjë më pak se misticizëm. Paraja është një lavdi.

Mos u mërzit për të qenë modern. Fatkeqësisht, është e vetmja gjë që, çfarëdo që të bëni, nuk mund ta shmangni.

Për të fituar një respekt në rritje dhe të qëndrueshëm në shoqëri, është një gjë e mirë, nëse posedoni talent të madh, që në fillim të rinisë tuaj t’i jepni një shqelm shumë të fortë anës së djathtë të shoqërisë që doni. Pas kësaj, bëhu snob.

Arti progresiv mund t’i ndihmojë njerëzit të mësojnë jo vetëm për forcat objektive që veprojnë në shoqërinë ku ata jetojnë, por edhe për karakterin intensivisht social të jetës së tyre të brendshme. Në fund të fundit, ajo mund t’i shtyjë njerëzit drejt emancipimit shoqëror.

Ata që nuk duan të imitojnë asgjë, nuk prodhojnë asgjë.

Dallimi midis kujtimeve të rreme dhe atyre të vërteta është i njëjtë si për bizhuteritë: janë gjithmonë falset ato që duken më reale, më të shkëlqyera.

Luftërat kurrë nuk kanë lënduar askënd përveç njerëzve që vdesin.

Unë kam mendim dalinian: e vetmja gjë nga e cila bota nuk do të ngopet kurrë është e egra.

Duhet të kujtojmë gjithmonë se revolucioni kinez nuk ishte një revolucion fshatar, por një revolucion i djathtë ekstrem.

Surrealizmi është shkatërrues, por shkatërron vetëm ato që i konsideron si pranga që kufizojnë vizionin tonë.

Ka disa ditë kur mendoj se do të vdes nga një mbidozë kënaqësie.

Në moshën gjashtë vjeçare doja të bëhesha kuzhinier. Në moshën shtatë vjeç doja të bëhesha Napoleoni. Dhe ambicia ime është rritur në mënyrë të qëndrueshme që atëherë.

Sekreti i ndikimit tim ka qenë gjithmonë se ai ka mbetur sekret.Çfarë është një aparat televiziv për njeriun, të cilit i mbetet vetëm të mbyllë sytë për të parë zonat më të paarritshme të para dhe të papara, të cilit i mbetet vetëm të imagjinojë në mënyrë që të depërtojë nëpër mure dhe të bëjë që të gjithë Bagdadet planetare të ëndrrave të tij të ngrihen nga pluhuri. Shoqëritë demokratike janë të papërshtatshme për publikimin e zbulimeve të tilla tronditëse siç e kam zakon të bëj.