NGA ARDIT HAXHIJA

Në kohën e lashtë, kur pehlivanët lyheshin me vaj dhe luftonin me forcë të pamposhtur në duel, në politikën shqiptare shfaqej një pehlivan modern, dhe ai quhej Sali Berisha. Për shkak të karakterit të ashpër dhe vullnetit të fortë, ai nuk ishte i kënaqur me asnjë humbje, por kërkonte ndeshje të reja, duke u treguar si një sfidant i paparë në lojën politike, pavarësisht humbjeve të mëdha që kishte përjetuar.

Megjithë humbjet e fundit në zgjedhjet lokale, ku humbi qytete të rëndësishme si Shkodra, Tropoja, Dibra, Durrësi, Elbasani, dhe Tirana, Sali Berisha nuk ka treguar ndonjë shenjë të dorëzimit. Tashmë humbi edhe Kukësin, por ende nuk është i gatshëm të pranojë përgjegjësinë për humbjet e tij.

Për të, humbjet duket se janë thjesht një thirrje për të luajtur edhe ndeshje të tjera, si një pehlivan i pakapshëm që nuk ka kufizime.

Pyetja është: deri kur do të vazhdojë ky pehlivan i pandreqshëm të humbë? A do të ketë ndonjë qytet të mbetur që ai nuk ka plan të humbasë? Apo mos vallë ka imagjinuar që loja e politikës është një fushë luftimi e vërtetë, ku luftohet për çdo cm² të pushtetit?

Ndërsa shumë liderë politikë do të merrnin dorëheqjen pas një serie dështimesh, ky pehlivan i vendosur nuk është gati të lërë shkëndijat e tij politike të shuhen. Nuk ka ende një strategji të re, nuk ka ndonjë vizion të kuptueshëm për të ardhmen. Ai duket sikur lufton pa shkak dhe nuk ka vëmendje për rezultatet. A ka më ndonjë synim përtej humbjes?

Është koha që Sali Berisha të ndryshojë taktikën e tij, të kuptojë se nuk ka më shumë lojëra për të luajtur. Ndërsa pehlivanët e vjetër kishin përparësi forcën fizike, ai duhet të kuptojë se në politikë, duhet të ketë dije, vizion dhe aftësi të adaptimit. Duhet të kuptojë se lufta politike nuk është asnjëherë lojë e pa fund, por duhet të ndjesh kur është koha për t’u tërhequr dhe për t’u përqendruar në një trashëgimi të ndërtuar me vendosmëri dhe aftësi reale siç janë nipat dhe mbesat.

Për shqiptarët, një pehlivan i mundur duhet të kuptojë se vendi ka nevojë për liderë të rinj, të cilët me vizion dhe punë të palodhur do të ndihmojnë për zhvillimin dhe mirëqenien e Shqipërisë.

Është koha që ky pehlivan i dëshpëruar të përfundojë këtë kapitull të luftës dhe të krijojë një sfidë të re: sfidën për t’u bërë një gjysh I përkushtuar dhe tu tregojë nipave dhe mbesave historitë e tij pehlivaneske.