Ju keni dëgjuar për dëshirat e cuditshme që disa gra kanë gjatë shtatzënisë.

Por dëshirat kanë një anë të kundërt për të cilën shumë pak njerëz dinë. Sapo të jeni shtatzënë, nuk dëshironi më kafe në mëngjes dhe mund të mos jeni në gjendje të kaloni pranë ndonjë kafeneje, sepse nuk e duroni dot aromën e saj.

Rreth gjysma e të gjitha nënave në pritje përfundojnë me një ose më shumë neveri ushqimore. Papritmas, nuk mund të konsumojnë disa ushqime, madje edhe ato që i pëlqenin dikur.

Kafeja ka tendencën të kryesojë listën e neverive. Gjëra të tjera që mund të mos dëshironi më janë mish, vezë dhe ushqime pikante ose të yndyrshme.

Nëse keni neveri ndaj ushqimit, ka të ngjarë që të keni “sëmundje mëngjesi”, që karakterizohet nga të përziera dhe të vjella që mundojnë disa gra në mëngjes, pasdite, mbrëmje dhe netë. Sëmundjet e mëngjesit shpesh fillojnë brenda një jave dhe zakonisht ndodh gjatë tremujorit të parë.

Ndërsa neveritjet dhe dëshirat për ushqim janë në kulmin gjatë gjysmës së parë të shtatzënisë, ato mund të zgjasin 9 muaj madje edhe më tej ,dhe mbeten një nga misteret e shumta të shtatzënisë.

Askush nuk e di me saktësi se nga vijnë neveritjet ndaj ushqimit. Por si me shumë gjëra gjatë shtatzënisë, historia ndoshta fillon me hormonet. HCG (gonadotropina njerëzore korionike) është ajo që mendohet se është fajtori.

Ky hormon luan shumë role gjatë shtatëzënësisë. Ka tendencë të arrijë pikën më të lartë gjatë tremujorit të parë. HCG arrin kulmin rreth javës së 11-të të shtatzënisë, pastaj fillon të ulet. Pothuajse në të njëjtën kohë gratë kanë më shumë përzierje dhe të vjella. Kështu që duket se ka të bëjë gjithçka.

Hormonet e tjera mund të jenë prapa ndryshimeve në erë dhe shije që raportojnë shumë gra shtatzëna.

Gratë kanë një sens të lartë të nuhatjes dhe shijes në shtatzëni, dhe gjithçka me aromë të fortë mund t’ju bëjë të ndjeni të përziera.

Ndryshimet hormonale gjithashtu bëjnë që ju të bëni më shumë pështymë. Për disa, kjo mund të përkthehet në një shije metalike.

Për shumë ekspertë, hormonet janë fillimi dhe mbarimi i historisë së neverisë ndaj ushqimit. Në thelb, ata besojnë se të mos duash ushqime të caktuara është një nënprodukt i hormoneve të kaluara.

Të tjerët, besojnë se neveritjet ndaj ushqimit, së bashku me të përzierat dhe të vjellat, shërbejnë për një qëllim: të largohen gratë nga ushqimet që mund të përmbajnë gjëra të dëmshme për nënën ose foshnjën.

Për të rritur teorinë, gratë që kanë sëmundje në mëngjes priren të kenë më pak aborte dhe foshnje të parakohshme.

Koha gjithashtu ka kuptim. 3 muajt e parë të shtatzënisë, kur tentojnë të ndodhin neveri për ushqimin, është gjithashtu koha kur foshnja është në fazën më të prekshme të rritjes.

Shmangiet e ushqimit rrallë janë të dëmshme për nënën ose foshnjën, edhe pse ndonjëherë mund të shmangni ushqime të mira për ju.

Gjëja kryesore është vetëm të jesh i sigurt se neveritjet nuk po i bëjnë gratë të shmangin disa lëndë ushqyese ose aspekte të dietës që u nevojiten.

Nëse një grua nuk po merr ushqyes të mjaftueshëm, si ato që u duhen nga peshku dhe frutat e detit (një tjetër neveri për ushqimin e zakonshëm) ose hekuri nga mishi i kuq, shtesat e hekurit dhe vajit të peshkut mund të bëjnë ndryshimin.