Ecja është jetike për njeriun. Numri i hapave është një metodë e thjeshtë për të vlerësuar nivelin e aktivitetit fizik, megjithëse kjo është shpesh një temë e diskutueshme, pasi disa ekspertë i kushtojnë më shumë vëmendje kohëzgjatjes ose ritmit të ecjes.

Për disa vite, rregulli i 10 000 hapave në ditë u popullarizua si një objektiv themelor për të jetuar më gjatë dhe më mirë. Megjithatë, studimet e fundit shkencore vunë në dyshim këtë formulë dhe propozuan të llogariten përfitimet bazuar në moshën dhe gjendjen fizike të çdo personi.

Më konkretisht, një analizë e 15 studimeve që përfshinë më shumë se 45 000 njerëz nga 4 kontinente ka zbuluar të dhëna të reja për të përcaktuar numrin e hapave të përditshëm që përmirësojnë shëndetin dhe jetëgjatësinë, si dhe nëse numri i hapave duhet të jetë i ndryshëm për njerëzit e moshave të ndryshme.

Ky hulumtim, i botuar në revistën shkencore “Lancet Public Health”, drejtohet nga Amanda Paluch, një epidemiologe e specializuar në aktivitetin fizik në Universitetin e Massachusetts (Shtetet e Bashkuara), e cila nga ana e saj drejtoi një grup ndërkombëtar shkencëtarësh.

Për të rriturit e moshës 60 vjeç e lart, rreziku i vdekjes së parakohshme ulet me rreth 6 000-8 000 hapa në ditë, që do të thotë se më shumë hapa nuk japin përfitime shtesë për jetëgjatësinë.

Të rriturit nën 60 vjeç vlerësuan se rreziku i vdekjes së parakohshme ulet me 8 000-10 000 hapa në ditë.

“Pra, ajo që pamë ishte ky reduktim në rritje i rrezikut të vdekjes me rritjen e hapave, derisa nivelohet. Dhe nivelimi ndodhi në vlera të ndryshme hapash për të rriturit në krahasim me të rinjtë”, tha Paluch.

Në këtë kontekst, hetimi nuk gjeti ndonjë lidhje përfundimtare me shpejtësinë e ecjes, përtej numrit total të hapave në ditë. Si përfundim, ecja, pavarësisht nga ritmi me të cilin bëhet, lidhej me një rrezik më të ulët të vdekjes.

Ky ekip kërkimor kombinoi prova nga 15 studime që hetuan efektin e hapave të përditshëm në vdekshmërinë nga të gjitha shkaqet midis të rriturve të moshës 18 vjeç e lart. Kështu, ata i organizuan të gjithë pjesëmarrësit në katër grupe krahasuese sipas numrit mesatar të hapave ditorë. Kështu, grupi me më pak hapa bëri mesatarisht 3500; i dyti 5800; i treti 7800; dhe i katërti 10 900 hapa në ditë. Midis tre grupeve më aktive që bënin më shumë hapa në ditë, kishte një rrezik 40% deri në 53% më të ulët të vdekjes, krahasuar me grupin që ecte më pak.