Jashtë – Poezi nga Bilbil Beqiri

Nga maja e malit
nisej rrëke e gjatë,
rridhte ditë e natë.
Ëndërronte,
ngulmonte
në det të tretej,
të bëhej valë
e aty të mbetej.

Dikur,
në kthetrat e mallit,
rrëke e gjorë
Zuri të vajtonte.
Kthjelltësinë kishte humbur.
Malin kërkonte.

Njeriu, synon metropolet, karrierën, suksesin, por gjatë rrugës humb pak nga pak pastërtinë dhe mirësinë e tij.

Vjen dita dhe ndiejmë mall për kohën kur ishim të pastër në mendje dhe në shpirt, por kthimi prapa duket i pamundur tashmë…